запрада́ць¹, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; -да́й; -да́дзены; зак., што (спец.).
Папярэдне дамовіцца аб продажы чаго-н.
|| незак. запрадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць; -дава́й.
|| наз. запро́даж, -у, м.
|| прым. запро́дажны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Узаемна згадзіцца на шлюб; дамовіцца паміж сабой аб шлюбе. // перан. Разм. Зблізіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.
Разм. Таргуючыся, дамовіцца аб куплі каго‑, чаго‑н. Затаргаваць воз сена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.
Разм. Дамовіцца пра цану, збіраючыся купіць, набыць што‑н. Прытаргаваць хату. Прытаргаваць карову.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрахава́цца, зрахуюся, зрахуешся, зрахуецца; зак.
Разм. Усё ўлічыўшы, падлічыўшы, дамовіцца, старгавацца. — Яны плацяць, як зрахаваліся... У нас дамоўленасць ёсць. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.
1. Загадзя дамовіцца пра што-н.; прыйсці да згоды ў выніку перагавораў.
У. аб сустрэчы.
Угаварыліся, што збяромся ў нядзелю.
2. Сказаць лішняе, прагаварыцца (разм.).
Чалавек угаварыўся, а потым паправіўся.
|| незак. угаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
umówić się
зак. умовіцца, дамовіцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сазвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца; зак.
Дамовіцца з кім‑н., пазваніўшы яму па тэлефоне. Андрыян сазваніўся з абкомам, дабіўся, што калгасу дапамаглі з фуражом. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угавары́цца, ‑вару́ся, ‑во́рышся, ‑во́рыцца; зак.
1. Загадзя дамовіцца, згаварыцца аб чым‑н. Аленка чакала Сцёпку, як яны і ўгаварыліся, на сцежцы каля Дзям’янавай клуні. Колас. // Прыйсці да згоды ў выніку перагавораў; дамовіцца. Гаварылі сваты ды і ўгаварыліся: сказалі... што цераз тыдзень зробяць заручыны. Калюга.
2. Разм. Сказаць лішняе; прагаварыцца. Пошта скеміў, што ён тут трохі ўгаварыўся, і стараўся паправіцца. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ugodzić się
зак. дамовіцца, паразумецца; пагадзіцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)