приобще́ние

1. прылучэ́нне, -ння ср., далучэ́нне, -ння ср. (да чаго), уключэ́нне, -ння ср. (у што);

2. далучэ́нне, -ння ср., дадава́нне, -ння ср.;

3. прычашчэ́нне, -ння ср.; см. приобща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вовлече́ние уця́гванне, -ння ср., уцягне́нне, -ння ср.; залучэ́нне, -ння ср., далучэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэ́за

(гр. prothesis = дадатак, далучэнне)

лінгв. пратэтычны гукавы элемент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алкаліза́цыя

(ад ар. al-kali = шчолач)

далучэнне шчолачаў да рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анексіяні́зм

(фр. annexionisme, ад лац. annexio = далучэнне)

палітыка анексіі, захопніцкая палітыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wcielenie

н.

1. уключэнне, далучэнне;

2. увасабленне, ажыццяўленне, рэалізацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éingliederung

f - уключэ́нне, увядзе́нне (у склад чаго-н.), далучэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гідрата́цыя

(ад гр. hydor = вада)

далучэнне вады да розных рэчываў (проціл. дэгідратацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

afiliacja

ж.

1. далучэнне; прыняцце; сувязь; уключэнне;

2. стварэнне філіяла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паскара́льнік, ‑а, м.

1. Спец. Прыстасаванне для павелічэння хуткасці руху, працэсу. Пускавы паскаральнік. Пнеўматычны паскаральнік.

2. Рэчыва, якое паскарае некаторыя працэсы.

3. перан. Тое, што дапамагае руху наперад, паскарае развіццё чаго‑н. Далучэнне працоўных мас да скарбніц культуры, літаратуры і мастацтва з’яўляецца магутным паскаральнікам пры выпрацоўцы высокай камуністычнай свядомасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)