втя́гиваться

1. разг. уця́гвацца; (о жидкости — ещё) усмо́ктвацца; (присоединяться — ещё) далуча́цца;

2. (привыкать, увлекаться, пристращаться) разг. уця́гвацца; см. втяну́ться;

3. страд. уця́гвацца; усмо́ктвацца; далуча́цца; усця́гвацца; см. втя́гивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Няўпа́мкі (nieūpamki) ’не ў памяці, неўздагад’ (Пятк. 2), неўпамяткі ’тс’ (ТС). Да пимяць (гл.), ‑кі можа разглядацца як прыслоўны суфікс, які можа далучацца непасрэдна да кораня (Карскі 2-3, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przystawać

незак.

1. далучацца;

przystawać do kompanii — далучацца да кампаніі;

2. згаджацца;

3. прылягаць;

4. прыпыняцца, затрымлівацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

geséllen

(sich) (zu D) далуча́цца (да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rejoin

[,ri:ˈdʒɔɪn]

1.

v.t.

злуча́ць, спалуча́ць нано́ва

2.

v.i.

ізно́ў далуча́цца, злуча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

make common cause with

далуча́цца да каго́-н. для агу́льнае спра́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

афілія́цыя

(ад англ. affiliate = далучацца, устанаўліваць сувязь)

псіх. імкненне чалавека быць сярод людзей; павялічваецца ў час небяспекі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

dazúkommen

* vi (s) далуча́цца (да чаго-н.), падыхо́дзіць (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыклю́чыцца ’здарыцца’ (Ян., ТС), ’стаць, зрабіцца’ (светлаг., SOr, 39, 356), пріключы́цца ’тс’ (Бяльк.), прыключы́цца ’прыстаць (пра хваробу)’ (в.-дзв., мядз., Сл. ПЗБ); сюды ж аддзеяслоўныя назоўнікі з развіццём і пашырэннем семантыкі: пры́ключка ’прыгода’: ліха пры́ключкі шукае (Ян.), прыклю́чка ’падстава для папрокаў’ (шальч., Сл. ПЗБ). Ст.-бел. приключай ’выпадак’ (Ст.-бел. лексікон), приключение ’выпадковасць’ (Сл. Скарыны), укр. приключи́тися ’здарыцца’, при́ключка ’прыгода; падстава, нагода, прычына’, рус. приключи́ться, ст.-рус. приключитися ’адбыцца, здарыцца’, прыключаи ’выпадак’, по приключаю ’выпадкова’, приключение, приклучение ’выпадковасць’ (Сразн.), славен. prikljúčiti se ’далучацца; адбывацца’, балг. старое приключа се ’здараецца’, ст.-слав. приключити сѧ ’адбыцца, здарыцца’, по приключаю ’выпадкова’. Узыходзіць да прасл. *priklʼučiti (sę) < *klʼučiti (sę) з шэрагам значэнняў, рэалізаваных у славянскіх мовах (ЭССЯ, 10, 50), у тым ліку ’далучацца, злучацца’, параўн. ключ 4 (гл.). Гл. таксама Фасмер, 3, 364; ЕСУМ, 2, 468; БЕР, 5, 714, 715.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

присна́щиваться прост.

1. (пристраиваться, помещаться) прымо́шчвацца;

2. (присоединяться) далуча́цца, прыстава́ць; см. приснасти́ться;

3. страд. прысна́шчвацца; прыла́джвацца; прымо́шчвацца; см. присна́щивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)