mistrust​2 [ˌmɪsˈtrʌst] v. не давяра́ць;

He mistrusted all journalists. Ён не давяраў усім журналістам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.

1. у што. Быць перакананым, упэўненым у чым-н.

В. у перамогу.

В. у чалавека.

Не в. сваім вушам або сваім вачам (гаварыць, калі гутарка ідзе пра што-н. малаверагоднае).

2. у што і чаму. Прымаць за праўду, лічыць верагодным.

В. у сны і прыметы.

3. каму. Цалкам давяраць.

Веру яго словам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zawierzać

незак. давярацца; давяраць што каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entrust

[ɪnˈtrʌst]

v.t.

1) давяра́ць

2) даруча́ць; аддава́ць пад апе́ку (дзяце́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

давяра́цца несов.

1. (каму) доверя́ться; полага́ться (на кого); см. даве́рыцца;

2. страд. доверя́ться; вверя́ться; поверя́ться; см. давяра́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vertráuen

vi (D) давяра́ць, ве́рыць (каму-н., чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confide

[kənˈfaɪd]

v.

1) давяра́ць, адкрыва́цца, дзялі́цца (сакрэ́там, кло́патамі)

2) даруча́ць, аддава́ць пад апе́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Заўфа́ны ’шустры’ (ашм., Сл. паўн.-зах.). Сем. развіццё запазычанага з польск. zaufany ’заслугоўваючы давер’я’ > ’хутка выконваючы даручанае’ > ’хуткі’, ’шустры’ (з ufać ’давяраць’ < upъvati > рус. уповать; Брукнер, 592; Фасмер, 4, 164). Гл. яшчэ зухвал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

consign [kənˈsaɪn] v. fml

1. пазбаўля́цца ад (каго-н., чаго-н.)

2. перадава́ць; даруча́ць, давяра́ць

3. прызнача́ць

4. comm. адпраўля́ць, пасыла́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Невіру́тнік ’паганец’ (Броўка). Да вірутнік ’разбойнік, злачынец’ (гл.), адмоўе не-, відаць, пад уплывам недавярак ’злыдзень, прахвост’ з ад’ідэацыяй да верыць, г. зн. ’той, каму цяжка давяраць’ або ’той, хто не верыць (у бога і г. д.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)