Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Круга́н ’чыстае сухое месца сярод лесу, звычайна пясчанае, пясчаны ўзгорак’ (Яшк.), ’куча, гурба’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курган.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гурма́, ‑ы́, ж.
Разм. Тое, што і гурба́. Адчыніліся дзверы і ў клуб увалілася цэлая гурма кабет і мужчын.Сачанка.Голыя дзеці за вёскай у рэчцы — скачуць, смяюцца нястомнай гурмой.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́мець, ‑і, ж.
Тое, што намецена ветрам (гурба снегу, пяску і пад.). Тым часам я разгроб нагамі снежную намець пад вярбой, дастаў з кішэні складны нож і нахіліўся над тайніком.Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Суве́й ’гурба снегу, сумёт’ (ТСБМ, Шатал., Сл. ПЗБ; ЛА, 2), ’мяцеліца’ (чэрв., Нар. лекс.). Да су- і веяць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
суве́й, ‑я, м.
Разм.Гурба снегу, намеценая ветрам. Вясновае сонца з вятрамі ў хаўрусе Зганялі сувеі з зямлі.Кірэенка.Салдат ёмка поўз па сувею, падміргваючы дзеду, да калючага дроту за сялом.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
snowdrift
[ˈsnoʊdrɪft]
n.
1) гу́рба сьне́гу, сумёт -у m
2) мяце́ліца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сумёт, ‑а, М ‑мёце, м.
Намеценая ветрам гурба снегу. Ужо больш месяца ляжыць снег, намяло высокія сумёты на вуліцы, на гародах.Шамякін.Адна дэталь, і чытач ужо бачыць снежныя сумёты, чуе, як рыпіць снег.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гурьба́ж., разг.гурба́, -бы́ж., гурт, род. гу́рту м., чарада́, -ды́ж., гурма́, -мы́ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)