Ключво́йт ’прадстаўнік улады’ (Шпіл., Сержп. Грам., Грыг.). Гл. клюнь і войт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́заўка ’род свердла’ (Грыг.). Да лізаўка1 (гл.) < лезіва < лязо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валіна ’павал, буралом у лесе’ (Яшк.); ’руіны’ (Грыг.). Да валіць1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́кіш ’фіга’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. паўн.-зах., Грыг.). Гл. кука2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́лішны ’кастрыраваны’ (Грыг.). Да валашыць, збліжанага з валіць (параўн. рус. коновал, валяць ’кастрыраваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Келішак ’чарка для піцця гарэлкі’ (З нар. сл., Мядз., Гарэц., Грыг.). Гл. келіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клеве́ц ’малаток для кляпання кос, для насякання жорнаў’ (Нас., Выг., Грыг.). Гл. клявец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

быстрэ́ц Ручай, які мае хуткае цячэнне (Грыг. 1850). Тое ж бы́стрык (Грыг. 1850).

в. Быстрык Маг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Во́пасли ’пасля’ (Грыг.), вопысля (Бяльк.). Ад во‑ і пасля (гл.). Параўн. рус. опосля́ ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Ммя, мьмя ’імя’ (Грыг.). З мйя ці з мня ’тс’, якія з імя́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)