Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мяжа́ж
1. Grénze f -, -n (граніца);
2. Rain m -s, -e (у полі)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Begrénzung
f -, -en
1) абмежава́нне
2) мяжа́, грані́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рубе́ж, -бяжа́, мн. -бяжы́, -бяжо́ў, м.
1. Тое, што і граніца (у 1 знач.).
Вадзяны р.
Зорка ахоўваць рубяжы нашай Радзімы.
У яго жыцці намеціўся новы р. (перан.).
2. Паласа зямлі, зручная або абсталяваная для вядзення баявых дзеянняў.
Абаронны р.
Выйсці на новыя рубяжы (таксама перан.: прыступіць да вырашэння новых задач).
|| прым.рубе́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Límit
n -s, -s i -e) мяжа́, грані́ца, лімі́т, абмежава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Лізе́рка ’лінія, граніца дзялянкі ў лесе’ (рагач., Сл. паўн.-зах.), рус.арл.лизёрка, бран., разан.лизирка ’вузкая прасека’ — у выніку распадабнення віру слове візірка (гл.). Тое ж і ў разан.лизирсвизир (гл. візір]).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Límes
m -, -
1) гіст. лі́мэс, паме́жная паласа́, мяжа́
2) матэм.грані́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Суме́жжа ’паласа, тэрыторыя, якая мяжуецца з чым-небудзь’ (ТСБМ), суме́жны ’суседні’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Гарэц.), суме́жнік ’сусед па ўчастку’ (Выг.; кобр., Горбач, Зах.-пол. гов.), су́меж ’побач, у суседстве’ (Нас.), суме́ж ’тс’ (Ласт.), ст.-бел.сумеж ’побач’ (XVI ст., Карскі 2-3, 446), сумежникъ ’бліжэйшы сусед’ (Ст.-бел. лексікон). Укр.су́між ’сумеж’, суме́жжья, суме́жник, сумі́жник, сумі́жний, стараж.-рус.сумежие ’граніца, пагранічча’; у іншых славянскіх мовах шмат дэрыватаў з рознымі суфіксамі, параўн., напр., чэш.soumezí, славен.soméja ’супольная граніца, мяжа’, серб.-харв.sùmeđa ’тс’, на аснове якіх Борысь (Prefiks., 123–124) рэканструюе прасл.*sǫmedʼ‑.