willowy [ˈwɪləʊi] adj. гну́ткі, то́нкі;

She has a willowy figure. ≅ Яна стройная як бярозка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

giętki

1. гібкі, гнуткі;

2. перан. гнуткі; выкрутлівы;

człowiek o ~m karku — бесхрыбетны (слабавольны; слабахарактарны) чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elastyczny

эластычны; перан. гнуткі;

bandaż elastyczny — эластычны бінт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reedy [ˈri:di] adj.

1. заро́слы трысняго́м/чаро́там; трысняго́вы

2. прані́злівы (пра голас, гук)

3. гі́бкі, гну́ткі; то́нкі (як трысцінка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wiry [ˈwaɪəri] adj.

1. гну́ткі і мо́цны як дрот;

wiry hair валасы́ як (кру́чаны) дрот

2. выно́слівы; цягаві́ты; жы́лісты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lithe

[laɪð]

adj.

гі́бкі, гну́ткі

a lithe willow — гну́ткая вярба́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

elstisch

a

1) эласты́чны; гну́ткі

2) пру́гкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gelnkig

a гну́ткі; спры́тны, паваро́тлі- вы, вёрткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зы́бкі, ‑ая, ‑ае.

Які можа зыбацца, гушкацца; гнуткі. Зыбкае балота. □ Перайшоўшы зыбкую кладку праз рэчку, дзед пайшоў сцежкай. Лынькоў. // Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання. Па вадзе забегалі зыбкія маленькія хвалькі, пайшлі блішчастыя пухіркі, якія хутка бясшумна лопаліся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пру́ткі ’цвёрды, але гнуткі’; ’жорсткі, каляны, цвёрды’ (ТСБМ, Шат., докш., Янк. Мат.), ’дзябёлы, моцны’ (Сл. ПЗБ), ’пругкі’ (Сл. ПЗБ), пру́ткасць ’пругкасць’ (воран., Сл. ПЗБ), пру́тко ’туга’ (брэсц., Нар. лекс.), прутчэ́ць ’мацнець’ (Сцяшк. Сл.). Рус. дан. пру́ткийгнуткі’. Да прут1. Але пру́тка ’хутка, імкліва’ (іўеў., Сцяшк. Сл.) з прудкі (гл.); параўн. Брукнер (436), які польск. prętki лічыць вынікам адбітку вымаўлення ў правапісе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)