ух, выкл.

1. Выражае розныя моцныя пачуцці.

Ух ты, прыгожа як!

2. Ужыв. пры абазначэнні рэзкага гуку ад удару, выбуху, выстралу.

Ух!

Раздаўся глухі ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шмя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. каго-што. Упускаць, кідаць, утвараючы глухі гук.

2. Стукаць, утвараючы глухі гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгла́сный

1. (безмолвный) маўклі́вы;

2. грам. глухі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

глушэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. глухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cul-de-sac [ˈkʌldəsæk] n. тупі́к, глухі́ заву́лак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thud​1 [θʌd] n. глухі́ гук, стук; цяжкі́ ўдар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deaf

[def]

adj.

1) глухі́; глухава́ты

2) безува́жны, неспага́длівы, нячу́лы, глухі́ (да про́сьбаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

шпо́каць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Падаючы, стукаючыся аб што-н., утвараць кароткі глухі гук.

Жалуды шпокалі з дуба на дол.

|| аднакр. шпо́кнуць, -не; -ні.

|| наз. шпо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

stócktaub

a зусі́м глухі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tuneless [ˈtju:nləs] adj. немелады́чны; бязгу́чны;

a tuneless voice глухі́ го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)