глухі́

1. taub, gehörlos;

зусі́м глухі́ stócktaub, völlig taub;

быць глухі́м да чаго-н перан gégen etw. (A) taub sein, sich éiner Sáche verschlíeßen*;

не заста́цца глухі́м перан j-m sein Ohr nicht verschlíeßen*; ein genéigtes Ohr schénken;

2. (пра гук) dumpf, klánglos, gedämpft; tónlos, stímmlos;

глухі́ зы́чны лінгв stímmloser Konsonánt;

3. (густы, непраходны) dicht;

глухі́ лес díchter Wald;

4. (які знаходзіцца ў глушы) ábgelegen; öde;

глухая вёска entlégenes Dorf;

глуха́я мясцо́васць ábgelegene Gégend;

5. перан (глыбокі, позні) rúhig, still;

глуха́я ноч éine stílle [stóck finstere] Nacht;

6. (суцэльны, без адтулін) blind, falsch;

глуха́я сцяна́ blínde Máuer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

deaf

[def]

adj.

1) глухі́; глухава́ты

2) безува́жны, неспага́длівы, нячу́лы, глухі́ (да про́сьбаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stócktaub

a зусі́м глухі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stone-deaf

[,stoʊnˈdef]

adj.

зусі́м глухі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gehörlos

a глухі́, пазба́ўлены слы́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wéltvergessen

a забы́ты, закі́нуты; глухі́, заці́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stímmlos

a безгало́сны, глухі́ (пра зычны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klánglos

a бязгу́чны; глухі́ (пра гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Krähwinkel

m -s, - глухі́ гарадо́к [заку́так], глухме́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

atonic

[eɪˈtɑ:nɪk]

1.

adj.

1) Gram. ненаці́сьнены

2) Phon. глухі́

2.

n.

1) Gram. ненаціскны́ склад

2) Phon. глухі́ зы́чны, гук

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)