Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амя́глы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Падсохлы, прывялы без вады ў гарачую пару. Нясцерпная гарачыня. Амяглую кветку лілея Раскрыла, як рот качаня, І, ледзьве трываючы, млее.Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зно́іць ’падбухторваць’ (мазыр., ЭШ). Рус., пск., цвяр., кастр.знои́ть ’тлець, гарэць, паліць’, чэш.znojiti, славац.znojiť (sa), н.-луж.znojś, славен.znojíti ’пацець’, серб.-харв.зно̀јити се ’пацець’, ’цяжка працаваць’, балг.уст.зноя се ’пацею; макед.знои се ’пацее’. Ст.-рус.зноити ’паддавацца ўздзеянню гарачыні’. Параўн. ст.-слав.зноигарачыня’, ц.-слав.зноение ’пот’, ст.-рус.зной ’гарачыня’, ’гарачка’. Бел. дыял. значэнне пераноснае, на базе значэння ’паліць — гарэць’, ’падпальваць’. Зноіць — дзеяслоў з суфіксам ‑i‑ti ад znojь, якое разглядаецца як назоўнік, звязаны з дзеясловам zněti ’гарэць’ (< znoi̯ti); параўн. рус.дыял.знеть, зне́я́ть, знить ’гарэць, тлець’, чэш.zněť, рус.зной, серб.-харв., славен.znôj, ’гарачыня, пот’, чэш., славац.znoj ’гарачыня, пот’, польск.znój ’гарачыня’, далейшая этымалогія няпэўная. Параўнанні з гніць — гной недастаткова інфарматыўныя, паколькі і гэта пара не мае цалкам пэўных і.-е. паралелей. Фасмер, 2, 101; Шанскі, 2, З, 103; Махэк₂, 717; Скок, 3, 659; Саднік-Айцэтмюлер, Handwört., 337. Гл. зніч, загнет.
Аднагадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з вострым прыемным пахам (ужываецца як прыправа да ежы). У садзе — гарачыня, асабліва ў абед. Пахне кропам, агуркамі.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пекані́на (пікані́на) ’спякота, гарачыня’ (міёр., Нар. словатв.) — утварэнне з суф. ‑анін‑а з адцягненым, злёгку экспрэсным значэннем ад пе́кці ’пячы’.