тыфо́ідны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тыфоіду, выкліканы тыфоідам. Тыфоідная гарачка. // Які выклікае тыфоід. Тыфоідны мікроб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмперату́ра, -ы, ж.

1. Ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва; цеплавая характарыстыка.

Т. вады.

Т. паветра.

2. Ступень цеплыні чалавечага цела як паказчык стану здароўя.

Памераць тэмпературу ў дзіцяці.

3. Павышаная цеплыня цела; гарачка (разм.).

У хворага т.

|| прым. тэмперату́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

delirium tremens

бе́лая гара́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hectic fever

сухо́тная гара́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fever broke

гара́чка апа́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ague [ˈeɪgju:] n. dated

1. маляры́я, (бало́тная) ліхама́нка

2. дры́жыкі;

burning ague гара́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жара́ ’спёка’, ’гарачка’ (ТСБМ). Рус. жара́ ’спёка’, укр. жара́ ’тс’, ’гарачка’, славац. žiara ’зарыва, гарачыня’, серб.-харв. жа̀ра ’спёка’, славен. žara ’сып’. Варыянт ж. р. ад таго ж кораня, што жар (гл.). Не выключана, што значэнне ’гарачка’ ўзнікла на базе значэння ’сып’, вядомага шэрагу моў. Гл. жа́ры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kíndbettfieber

n -s радзі́льная гара́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Säuferwahnsinn

m -s бе́лая гара́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

maligna

ж. гарачка з трызненнем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)