звя́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Добра і паслядоўна выразаны, лагічны (пра выступленне, прамову і пад.). Звязнае выступленне. Звязны адказ. // Суцэльны (пра тэкст). Звязны тэкст дыктанта.

2. Які мае звязнасць (у 2 знач.). Звязная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліпт

(гр. glyptos = выразаны, пакрыты разьбой)

каштоўны камень з мастацкім разьблёным узорам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падзірване́ць, ‑ее; зак.

Зарасці травой, пакрыцца дзірваном (у 1 знач.). Каб пераскочыць цераз .. [акоп], трэба было паставіць каня насупроць аднаго з выступаў, якія калісьці былі выразаны ў жвірыстай зямлі, а цяпер паабсыпаліся і падзірванелі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иссе́ченный, иссечённый

1. (вырубленный) вы́сечаны; вы́разаны;

2. (изрубленный) пасе́чаны;

3. (избитый) ссе́чаны, схваста́ны; см. иссе́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзірва́н

(літ. dirvónas)

верхні слой глебы, густа зарослы травой; пласт, выразаны з гэтага слоя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гліптатэ́ка

(ад гр. glyptos = выразаны, пакрыты разьбой + -тэка)

1) калекцыя гліптаў;

2) збор скульптурных твораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гравю́ра

(фр. gravure)

малюнак, выразаны на цвёрдым матэрыяле (метале, дрэве, шкле), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Стука́н ‘вельмі высокі чалавек’ (Мат. Маг.). Параўн рус. истука́н ‘ідал, бажок’, што з стараж.-рус., ц.-слав. истуканъ ‘які выразаны, высечаны’, залежны дзеепрыметнік прош. ч. ад истукати ‘высякаць, выразаць з дрэва, каменя’, якое звязана чаргаваннем галосных з тъкнѫти ‘ткнуць’ (гл. тыкаць) (Фасмер, 2, 144).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гліптадо́нты

(ад гр. glyptos = выразаны, пакрыты разьбой + -адонт)

вымерлыя млекакормячыя атрада непаўназубых, блізкія да браняносцаў; жылі ў кайназоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гравю́ра

(фр. gravure)

малюнак, выразаны на цвёрдым матэрыяле (метале, дрэве, шкле), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)