вы́топить​I сов. (печку) вы́паліць (у пе́чы); (баню) вы́цепліць, нацяплі́ць (ла́зню).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́пал ’выстрал; паленне (у печы)’ (Нас.). Рус. вы́пал ’дзеянне па дзеяслову выпаливать’, ’выстрал’, польск. wypał, в.-луж. wupał ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпаліць (гл. паліць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратраві́ць, ‑траўлю, ‑травіш, ‑травіць; зак., што.

1. Выпаліць чым‑н. едкім (кіслатой).

2. Апрацаваць пратравай (у 2 знач.). Пратравіць тканіну.

3. Абеззаразіць перад сяўбой, пасадкай. Пратравіць насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwęglić

зак.

1. абвугліць;

2. (вугаль) выпаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павыпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Выпаліць усё, многае. Пажары павыпальвалі лясы. Павыпальваць узоры.

2. і ў чым. Кончыць паліць у многіх месцах. Павыпальвалі гаспадыні ў печах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрапа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прапаліць што‑н. у многіх месцах, прапаліць усё, многае. Папрапальваць адзежу.

2. і ў чым. Прапаліць, выпаліць ва ўсіх, многіх печах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потопи́ть​I сов. (погреть топкой) вы́паліць, прапалі́ць; обл. праце́пліць; (некоторое время) пацяплі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heráusplatzen

vi (s) (mit D) разм. вы́паліць, ля́пнуць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уза́хапы і уза́хапкі, прысл.

Разм. Наперабой; адзін перад адным. За спрыт у аддзяку Сустрэць яе [нафту] узахапы выпаліць: «Пайшла!» Калачынскі. Калгаснікі ўзахапкі пачалі касіць іржышча, падграбаючы яго разам з аўсом. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што.

1. Спаліць наскрозь; выпаліць дзірку. — Бачыш, як баіцца, каб не сказала, што штаны прапаліў. Сіўцоў.

2. і ў чым. Напаліць, выпаліць (печ, трубку і пад.) для абагравання (хаты, пакоя і пад.). Трэба было печ прапаліць, а то ахалодала ў хаце. Лобан. У нас даўно ўжо не было чым прапаліць у печы, і ў хаце стаяла такая халадэча, што, бадай, цяплей было на дварэ. Сачанка.

3. і без дап. Паліць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)