freely

[ˈfri:li]

adv.

адво́льна, во́льна

to choose freely — адво́льна выбіра́ць

to speak freely — во́льна гавары́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Паква́ля ’пачакаўшы’ (Гарэц.), паквольна ’вольна’, паквблна ’асцярожна, не спяшаючыся’ (Шат.). Гл. кволіцьз, кволы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

swobodnie

свабодна, вольна; раскавана; нязмушана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свобо́дно нареч.

1. во́льна, свабо́дна;

2. (без затруднений) лёгка;

он свобо́дно чита́ет по-англи́йски ён лёгка чыта́е па-англі́йску;

3. (просторно) прасто́рна, раско́шна;

в за́ле свобо́дно у за́ле прасто́рна (раско́шна);

4. (непринуждённо) во́льна;

чу́вствовать себя́ свобо́дно на сце́не адчува́ць сябе́ во́льна на сцэ́не;

5. (без опоры) во́льна;

свобо́дно держа́ться в во́здухе во́льна тры́мацца ў паве́тры;

6. (не прилегая, не обтягивая) сла́бка;

свобо́дно подпоя́сать сла́бка падпераза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чашападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд, форму чашы. [Белыя будынкі] вольна раскінуліся ў чашападобнай лагчынцы, што пачыналася адразу ля падножжа царквы. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

at ease

а) спако́йна, выго́дна

б) во́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

swojsko

звыкла; нязмушана; вольна;

brzmieć swojsko — гучаць звыкла;

czuć się swojsko — адчуваць сябе нязмушана (вольна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

непринуждённо нареч.

1. натура́льна; про́ста; нязму́шана;

2. (зана́дта) во́льна; бесцырымо́нна; см. непринуждённый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насме́лую, прысл.

Смела, не баючыся. Рабіць насмелую. □ Як зрабіць, каб у хаце можна было вольна дыхаць, каб насмелую можна было сказаць звонкае і вясёлае слова. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачува́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Тое, што і пачуваць. Лабановіч пачуваўся добра і вольна і ўвесь час вёў размову то з гаспадарамі, то з паненкамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)