Істры́ць ’вастрыць’ (Нас., Юрч. Сін., Сл. паўн.-зах.); параўн. рус. смал. истри́ть ’вастрыць’, и́стра ’працэс вастрэння нажоў, тапароў’ (Дабр.). Гл. вастрыць, востры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hone [həʊn] v. вастры́ць (брытву); палірава́ць;

hone skills адто́чваць уме́нні, удаскана́льваць майстэ́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выме́нчваць

‘вастрыць што-небудзь; шмат і без толку гаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выме́нчваю выме́нчваем
2-я ас. выме́нчваеш выме́нчваеце
3-я ас. выме́нчвае выме́нчваюць
Прошлы час
м. выме́нчваў выме́нчвалі
ж. выме́нчвала
н. выме́нчвала
Загадны лад
2-я ас. выме́нчвай выме́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выме́нчваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

муры́жыць

‘церці, няўмела вастрыць што-небудзь; сварыцца на каго-небудзь; мучыць каго-небудзь, тузаючы, торгаючы’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. муры́жу муры́жым
2-я ас. муры́жыш муры́жыце
3-я ас. муры́жыць муры́жаць
Прошлы час
м. муры́жыў муры́жылі
ж. муры́жыла
н. муры́жыла
Загадны лад
2-я ас. муры́ж муры́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час муры́жачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ostrzyć

незак. вастрыць, тачыць;

ostrzyć zęby na co — вастрыць зубы на што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брусо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. Чатырохгранны кавалак чаго-н.

Б. мыла.

2. Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.

Вастрыць касу бруском.

|| памянш. брусо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. брусо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

whet [wet] v.

1. вастры́ць (нож)

2. абвастра́ць (пачуццё);

whet one’s appetite выкліка́ць апеты́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зубі́ць, зублю, зубіш, зубіць; незак., што.

Вастрыць, насякаючы, наразаючы зуб’е. Мікуця на полі не было, ён зубіў у кузні сярпы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Зрабіць вастрэйшым усё, многае. Павастрыць усе нажы.

2. Вастрыць некаторы час. Павастрыць і пакінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гайстры́ць ’вастрыць’ (Сцяц. Мат. Гом., 3). Да *ostriti (> вастры́ць) з пратэтычным г‑ (замест в‑ літ. мовы) і з «устаўным» ‑й‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)