wrona

ж. варона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крумкачо́выя, ‑ых.

Сямейства птушак, да якога адносяцца крумкач, варона і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загуме́нны загумённый;

◊ варо́на ~нная — бран. о́лух царя́ небе́сного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воро́на варо́на, -ны ж.;

◊

воро́на в павли́ньих пе́рьях варо́на ў паўлі́навым пе́р’і;

воро́н счита́ть варо́н страля́ць (лаві́ць);

пу́ганая воро́на и куста́ бои́тся посл. пу́жаная варо́на куста́ баі́цца; апёкшыся на малацэ́, і ваду́ сту́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rábenkrähe

f -, -n варо́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пужа́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога часта і многа пужалі. Пужаная варона і куста баіцца. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Правароніць ’прапусціць, не выкарыстаць чаго-небудзь з-за няўвагі’ (ТСБМ). Рус. проворо́нить ’тс’. Ад варона ’варона; разявака, цюхцяй’. Апошняе значэнне ўсталявалася, магчыма, пад уплывам баек, адным з персанажаў якіх з’яўлялася варона.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўлі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Птушка сямейства фазанавых са стракатым апярэннем надхвосця ў самцоў.

|| прым. паўлі́навы, -ая, -ае.

Варона ў паўлінавым пер’і (перан.: пра чалавека, які лічыць сябе больш важным, чым ёсць на самай справе; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

crow​1 [krəʊ] n. варо́на

♦

a white crow бе́лая варо́на;

a crow’s foot маршчы́нка (у куточках вачэй);

a crow’s nest naut. варо́ніна гняздо́ (назіральны пункт);

as the crow flies па прамо́й (лініі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўлі́навы Pfáuen-;

◊

варо́на ў паўлі́навым пер’і mit frémden Fédern geschmückt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)