Hándkarren

m -s, - ручны́ вазо́к, та́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кура́чнік ’зімні вазок’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. курасаткі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рагілі ’вазок для сена, снапоў’ (Касп.). Гл. рэдалі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kałamaszka

ж. каламажка; вазок (з плеценым кузавам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kínderwagen

m -s, - дзіця́чая каля́ска, дзіця́чы вазо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.

Разм. Прыбіць, прымацаваць, хвошчучы. Добра, моцна прыхвастаў Да палоззя шыны. І вазок гатоў, і стаў Сталяром хлапчына. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Даставіць, данесці, давезці куды‑н. — Запражом заўтра жарэбчыка ў вазок.. і ў самы Мінск вас затарабанім. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сняжы́на, ‑ы, ж.

Разм. Вялікая сцяжынка. На дварэ вялікімі сняжынамі валіў снег, абляпіў вазок, .. дугу на кані. Лобан. Мокрыя, вялізныя сняжыны абляпілі акно і растаюць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стро́мак ‘вазок сена, які накладзены высока, але не раскладзіста’ (Нас., Байк. і Некр.). Гл. астромак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курас́аткі ’драбінкі на возе’ (Жд. 2). Да *курасадкі. Параўн. курасадня (гл.) і курачнік ’зімні вазок’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)