bandaż

м. бінт;

nałożyć bandaż — зрабіць перавязку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стэры́льны в разн. знач. стери́льный;

~ная кле́тка — стери́льная кле́тка;

с. бінт — стери́льный бинт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разма́тывать​I несов. размо́тваць; раскру́чваць;

разма́тывать ни́тки размо́тваць ні́ткі;

разма́тывать бинт размо́тваць (раскру́чваць) бінт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

1. Забінтаваць іначай, змяніць стары бінт. Перабінтаваць рану свежым бінтам.

2. Тое, што і забінтаваць.

3. Забінтаваць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кавалак тканіны, які носяць на рукаве і пад.

Жалобная п.

2. Бінт ці іншы матэрыял, якім закрыта, завязана параненае месца або які дапамагае ўтрымліваць частку цела ў патрэбным становішчы.

Налажыць павязку на рану.

Гіпсавая п.

|| прым. павя́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

elastyczny

эластычны; перан. гнуткі;

bandaż elastyczny — эластычны бінт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адмата́ць сов. отмота́ть;

а. бінт — отмота́ть бинт;

~та́й мне крыху́ ні́так — отмота́й мне немно́го ни́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́нчык, рэдчык ’бінт, павязка’ (Мат. Гом.). Імаверна, вытворнае ад рана 1 (гл.), як ’тое, што прыкладаецца да раны’. Варыянт рэдчык (гл. рэдчык 1), звязаны, відавочна, з рэдкай структурай тканіны, што выкарыстоўваецца для перавязкі. Народная назва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

1. Намачыць што‑н., каб лягчэй аддзялялася. Адмачыць бінт на ране.

2. Трымаючы ў якой‑н. вадкасні, зрабіць больш прыгодным для выкарыстання, вымачыць. Адмачыць салёнае мяса. Адмачыць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Банда́ж. Рус. банда́ж (з XVIII ст.), укр. банда́ж. Запазычанне з франц. bandage ’павязка, бінт, бандаж’ (да bander ’перавязваць’; франц. дзеяслоў, запазычаны з герм.; аб гісторыі слова гл. Клюге, 48; MESz, 1, 237). Фасмер, 1, 120; Шанскі, 1, Б, 31–32.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)