absent

1. [ˈæbsənt]

adj.

1) адсу́тны

He is absent from school — Ён прагуля́ў шко́лу

2) няі́сны

3) бязду́мны, няўва́жлівы

absent look — бязду́мны по́гляд

2. [æbˈsent]

v.t.

быць непрысу́тным; адсу́тнічаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

thoughtless

[ˈӨɔtləs]

adj.

1) бязду́мны; легкаду́мны

2) няўва́жны, без пава́гі да і́ншых

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

утры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Падаць (падаваць) у перабольшаным выглядзе; сказіць (скажаць) давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваць думку. □ — «Як табе служыцца, з кім табе дружыцца?» — весела прадэкламаваў сын і гэтак жа весела адказаў: — Добра, бацька.. Не трэба многа думаць. Усё робіш па камандзе... — Не ўтрыруй, калі ласка. Ты не бяздумны аўтамат. Шамякін.

[Ад фр. outrer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heady [ˈhedi] adj.

1. мо́цны; п’янкі́;

heady beer мо́цнае пі́ва;

the heady air of spring п’янко́е веснаво́е паве́тра

2. паспе́шлівы, гара́чы; бязду́мны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бессмы́сленный

1. (лишённый смысла) бяссэ́нсавы, бяссэ́нсны, бессэнсо́ўны; (абсурдный) недарэ́чны; (неразумный) неразу́мны;

2. (не соображающий) няўця́мны; (бездумный) бязду́мны; (неосмысленный) неасэнсава́ны; (глупый) бязглу́зды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяссэ́нсавы

1. (адсутнічае сэнс, змест) sínnlos, únsinnig; vernúnftwidrig;

2. (недарэчны, бязмэтны) sínnlos;

3. (бяздумны) stúmpfsinnig, blöde; únverständig, verständnislos;

бяссэ́нсавы по́зірк verständnisloser Blick

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тупы́, -а́я, -о́е.

1. Недастаткова навостраны, такі, якім цяжка рэзаць, пілаваць, калоць і пад.

Т. нож.

Тупая піла.

2. Які не звужаецца або мала звужаецца ў канцы, з закругленым канцом.

Туфлі з тупымі насамі.

3. перан. Разумова абмежаваны, няздольны, някемлівы.

Т. вучань.

Т. як абух.

4. перан. Які прыйшоў у стан атупення; раўнадушны, абыякавы.

Тупое паслушэнства.

5. Невыразны, бяздумны, бяссэнсавы.

Т. погляд.

6. Не востры, не вельмі адчувальны; глухі (пра боль).

Т. боль.

7. Глухі, не рэзкі, не звонкі (пра гукі).

Пачуўся т. трэск.

8. Пра вугал: большы за 90°.

|| наз. ту́пасць, -і, ж. (у 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пустэ́ча ’пустата’ (Шат.), пусце́ча ’пустка, пусташ, пустаполіца’ (ТСБМ; ЛА, 2; чэрв., Сл. ПЗБ; любан., Нар. словатв.; Сл. Брэс.), ’неўрадлівае поле’ (Янк. 1, Жд. 1), пустэ́ча ’адзіноцтва, несуцешнасць’ (Варл.), ’несамастойны, несур’ёзны, пусты чалавек’ (маг., Янк. Мат.; Жд. 1., Янк. 1), пусце́ча ’пусты, бяздумны чалавек; распуста’ (ТС, Ян.). Трубачоў (Слав. языкозн., V, 182, 187–188) на аснове адпаведнасці серб.-харв. пустоћа ’пустата’, славен. pustoča ’тс’ рэканструюе *pustotja ў якасці праславянскага дыялектызма; формы з палаталізацыяй, распаўсюджаныя пераважна на ўсходнім Палессі, хутчэй за ўсё, другасныя, узнятыя ў выніку адштурхоўвання ад украінскай дэпалаталізацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vacant

[ˈveɪkənt]

adj.

1) во́льны, пусты́

a vacant house — нікі́м не заня́ты дом

2) бязду́мны, пусты́

a vacant smile — бязду́мная ўсьме́шка

3) свабо́дны

vacant time — час свабо́дны ад пра́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blank​2 [blæŋk] adj.

1. пусты́, чы́сты, незапо́ўнены;

a blank cheque незапо́ўнены чэк;

a blank page пуста́я старо́нка;

blank walls пусты́я сце́ны

2. бязду́мны, тупы́;

a blank stare пусты́ по́зірк;

Suddenly my mind went blank. Раптам у мяне ў галаве памутнела.

3. по́ўны, абсалю́тны;

a blank refusal катэгары́чная адмо́ва; адмо́ва наадрэ́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)