klúckern
vi
1) бульката́ць (пра вадкасць)
2) квахта́ць (пра курыцу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
клокота́ть несов.
1. (бурлить) бурлі́ць, бульката́ць, клеката́ць;
2. безл. (в груди, горле) бу́лькаць, хрыпе́ць;
3. перен. (о чувствах, страстях) кіпе́ць, бушава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Клаката́ць 1 ’бурліць, булькатаць, клекатаць’ (Яруш., Сцяшк.). Гл. клекатаць. Ст.-рус. клокотати, ст.-слав. клокотати ’тс’, балг. клокоти, серб.-харв. клоко̀тати, чэш. klokotati, славац. klokotať ’тс’. Гэтыя дзеясловы можна лічыць вытворнымі ад клокот. Прасл. klokotati < klokotъ < klokati + ‑otъ.
Клаката́ць 2 ’сварыцца’ (Мат. Гом.). Да клакатаць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gúrgeln
vi
1) паласка́ць го́рла
2) клеката́ць (пра птушак), бульката́ць (пра ваду)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bełkotać
незак.
1. балбатаць; мармытаць; блюзніць;
2. булькатаць; клекатаць (пра ваду)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бу́лькаць (Шат., БРС), бульката́ць ’булькаць’. Рус. бу́лькать, укр. бу́лькати, булькота́ти, булькоті́ти, польск. bulgotać, bulkotać, bełkotać, чэш. blkotati, ням. дыял. bulken і да т. п. Гукапераймальнае. Слаўскі, 1, 30, 50; Брукнер, 20; Фасмер, 1, 240; Праабражэнскі, 1, 53; Шанскі, 1, Б, 225; Рудніцкі, 251. Сюды ж бу́лька (Клім.), бу́льхаўка (Сцяшк.), укр. бу́лька ’бурбалка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wállen
I
vi кіпе́ць, бульката́ць, струме́ніць; хвалява́цца (пра мора, тс. пачуцці)
II
vi (s) паэт. вандрава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
chlupać
chlup|ać
незак. пляскаць, плёскаць, хлюпаць, шлёпаць, булькатаць;
mleko ~ocze w bańkach — малако плёскае ў слоіках
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Лекаце́ць ’дрыжэць, калаціцца (аб сэрцы)’ (Сцяшк., Сл. паўн.-зах.; чэрв., ЖД- 2), драг. лёкотіты ’дрыжэць, трэсціся’ (Клім.), лякотітэ (І. Лучыц-Федарэц), кобр. люкотітэ, леко‑ тітэ, стол. лёкотіты (Нар. лекс.), бяроз. лекотётэ (Шатал.), слонім. лекацёць ’тс’ (Нар. лекс.; гродз., Сцяшк. Сл.), ’булькатаць (аб вадзе ў страве пры яе варэнні)’ (Шат.), ’даражыць, берагчы што-небудзь’ (маст., Сл. паўн.-зах.). Беларускае. Утворана ад назоўніка *^коlъ < л§к‑ъ, як і іншыя гукапераймальныя дзеясловы з суф. ‑ot ёй (// ‑оп‑ёй). Параўнуе стукотіти, стугоніти. Развіццё семантыкі прасл. lękati ’гнуць, выгінаць, закрыўляць’ > ’згінацца, схіляцца’^курчыцца, сціскацца ад страху, трывогі’ > ’баяцца’ > ’дрыжэць’ гл. Слаўскі, 4, 207. Аналагічна і.-е. *bheug‑ ’згінаць’ > літ. būgti ’трывожыцца, лякацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sprúdeln
1.
vi (s) біць крыні́цай, пе́ніцца
2) бурлі́ць, бульката́ць, клеката́ць, кіпе́ць
2.
vi (h) ху́тка [го́рача] гавары́ць
séine Líppen ~ Wítze — ён так сы́пле дасці́пнымі вы́разамі [жа́ртамі]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)