пабры́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым, на чым і без дап.

Разм. Брынкаць некаторы час. Пабрынкаў вецер шыбамі і заціх. Пабрынкаць на гітары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kláppern

vi груката́ць, сту́каць; грыме́ць, бры́нкаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tinkle​2 [ˈtɪŋkl] v. звані́ць; звіне́ць; дзы́нькаць, бра́згаць;

tinkle on a guitar бры́нкаць на гіта́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schéppern

vi пасту́кваць, сту́каць, бры́нкаць, бразджа́ць, дры́нкаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тры́мкаць ‘брынкаць струнамі’ (Шат., Зайка Кос.; навагр., Ск. нар. мовы), ‘няўмела іграць’ (в.-дзв., Шатал., Сцяц., Ск. нар. мовы), ‘падыгрываць другому музыканту’ (кап., Жыв. сл.). Гукаперайманне, параўн. трым ‘шчоўк’ (Вушац. сл.). Параўн. таксама трынкаць, брынкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chatter​2 [ˈtʃætə] v.

1. балбата́ць, мало́ць языко́м

2. ля́скаць (зубамі ад холаду)

3. брынча́ць, бры́нкаць

4. шчабята́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бля́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Бразгаць чым‑н. металічным. Рыпелі вароты, блямкалі засаўкі, то там, то тут чуўся грукат у дзверы. Няхай. // Дрэнна іграць на чым‑н., брынкаць. Блямкаць на піяніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трэ́нькаць ‘брынкаць, кранаць струны’ (ТСБМ). Пад уплывам рус. тренькать ‘тс’, звычайна трымкаць, трынкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

klímpern

vi бры́нкаць, тро́мкаць, дрэ́нна ігра́ць (на музычным інструменце)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Трынча́ць ‘гаварыць, балбатаць’ (круп., Сл. ПЗБ), трынчэ́ць ‘брынкаць, бразгаць’, ‘хацець, прагнуць’ (Юрч. Вытв.). Да трынкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)