линя́ть несов.

1. (выцветать) ліня́ць, бля́кнуць, абла́зіць;

2. (сбрасывать, менять покров) ліня́ць;

ло́шадь линя́ет конь ліня́е;

гу́си линя́ют гу́сі ліня́юць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bléichen

1.

vt бялі́ць

2.

* vi (s) бля́кнуць, ліня́ць (пра фарбы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліня́ць, ‑яе; незак.

1. Траціць сваю першапачатковую афарбоўку; выцвітаць. Гэта тканіна вельмі ліняе. // перан. Разм. Страчваць сілу, выразнасць, яркасць; блякнуць. Пачынаю чытаць [свой рукапіс] і тут жа кляну сябе за няўмельства. Усё, што выглядала прыстойна, нават здавалася добрым, перад .. [Коласам] ліняе, робіцца бездапаможным. Лужанін.

2. Скідваць ці мяняць у пэўныя перыяды сваё верхняе покрыва (пра жывёл, птушак). Каля берага плавае пер’е і пух. — Качкі ліняюць, — гаворыць егер. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verblássen

vi (s) бля́кнуць, палатне́ць, рабі́цца бле́дным

sein Stern ist verblásst — яго́ зо́рка закаці́лася

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entfärben

(sich) 1) ліня́ць, бля́кнуць, абла́зіць; жо́ўкнуць

(пра лісце)

2) палатне́ць, мяня́цца з тва́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bleach

[bli:tʃ]

1.

v.t.

бялі́ць; выбе́льваць

2.

v.i.

1) выбе́львацца

2) бяле́ць, бля́кнуць, бле́кнуць

3) выгара́ць; ліняць, выцьвіта́ць (на со́нцы)

3.

n.

1) хлёрка f.

2) бяле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ǘberfärben

I

1.

vt наклада́ць слой фа́рбы (на што-н.)

2.

vi бля́кнуць, ліня́ць

II

vt перафарбо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Смарахну́цца (смырахну́цца) ‘спалохацца, спужацца’ (Бяльк.). Да прасл. кораня *merk‑/*mork‑ (гл. марока). Параўн. варыянт гэтага кораня з канчатковым ‑ch‑ у польск. mierzchnąć ‘тускнець, блякнуць; змяркацца’ і ўкр. ме́рхнути, ме́рхти ‘тс’. Брукнер (346) прыводзіць цікавае рус. маск. мараморохи, якое скарыстана ў А. Белага: “… под мараморохом зимы”, якое ён лічыць падваеннем ад морак і зменай на ‑ch‑ заканчэння кораня. Семантыку бел. слова магчыма было б тлумачыць як ‘дайсці да стану непрытомнасці (рус. обморока) ад страху’ — ‘спужацца, спалохацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blanch

[blæntʃ]

1.

v.t.

1) бялі́ць, выбе́льваць (на со́нцы)

2) рабі́ць бле́дным, пазбаўля́ць ко́леру

Fear blanched her lips — Ад стра́ху ў яе́ зьбяле́лі ву́сны

3) бляншава́ць гаро́дніну

2.

v.i.

бялі́цца; блядне́ць; бля́кнуць

•

- blanch over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tarnish

[ˈtɑ:rnɪʃ]

1.

v.i.

1) тра́ціць бляск; цямне́ць

Silver tarnishes quickly — Срэ́бра ху́тка цямне́е

2) нясла́віць, зьнеслаўля́ць (сваё імя́, го́нар); пэ́цкаць, пля́міць

3) бля́кнуць

2.

n.

1) цьмя́насьць f., пацямне́лая паве́рхня

2) Figur. зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)