пле́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пле́вак, ж.

1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.

Сажалка пакрылася плеўкай.

2. Перапонка.

Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.

3. Тонкі пласт чаго-н.

П. туману.

|| прым. пле́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бабралаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да лоўлі баброў, да бабраловаў. Бабралавецкая брыгада. Бабралавецкія снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыхархо́з

(ад стыхорхіс)

глісная хвароба баброў, якую выклікае стыхорхіс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Лавок ’прыстасаванне для лоўлі баброў’ (КТС, А. Масарэнка). Утварэнне з суф. -ок (< ‑окъ) ад лоу (< прасл. !!!оиъ). Да лавіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бабро́ўнік, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае баброў і займаецца іх адловам. Прафесія баброўніка перадавалася з пакалення ў пакаленне. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыхо́рхіс

(н.-лац. stichorchis)

гельмінт сям. кладархідаў, паразітуе ў кішэчніку баброў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гадава́льнік, ‑а, м.

Месца для развядзення і вырошчвання раслін або жывёл. Пладовы гадавальнік. □ Бярэзінскі запаведнік з’яўляецца.. гадавальнікам для захавання і развядзення баброў. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагало́ўе, ‑я, н.

Агульная колькасць жывёлы ў гаспадарцы або на пэўнай тэрыторыі. Рост пагалоўя. □ За час вайны пагалоўе баброў не толькі не зменшылася, а, наадварот, значна павялічылася. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старажо́ўства, ‑а, н.

Разм. Занятак стоража. [Бацька:] — Калі лавіць баброў, то, відаць, трэба, каб мяне адпусцілі на колькі месяцаў... Самавольна ж я не магу. Старшыня пакрыўдзіцца і пазбавіць работы, ды і старажоўства губляць прыйдзецца. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зярэ́мя Месца, у якім знаходзіцца асобны статак баброў; бабрынае логава, гняздо (Гарб., Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)