баброў - Пошук - Асноўныя

бабро́ў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	бабро́ў	бабро́ва	бабро́ва	бабро́вы
Р.	бабро́вага	бабро́вай бабро́вае	бабро́вага	бабро́вых
Д.	бабро́ваму	бабро́вай	бабро́ваму	бабро́вым
В.	бабро́ў (неадуш.) бабро́вага (адуш.)	бабро́ву	бабро́ва	бабро́вы (неадуш.) бабро́вых (адуш.)
Т.	бабро́вым	бабро́вай бабро́ваю	бабро́вым	бабро́вымі
М.	бабро́вым	бабро́вай	бабро́вым	бабро́вых

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бабро́ў, ‑ова.

Які належыць бабру. Баброва галава паказалася двойчы і знікла. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бабры́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папуля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Сукупнасць асобін аднаго віду, якая доўга існуе дзе-н.

П. баброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бабрало́ў, ‑лова, м.

Той, хто займаецца адловам баброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пле́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пле́вак, ж.

1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.

Сажалка пакрылася плеўкай.

2. Перапонка.

Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.

3. Тонкі пласт чаго-н.

П. туману.

|| прым. пле́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бабралаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да лоўлі баброў, да бабраловаў. Бабралавецкая брыгада. Бабралавецкія снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лавок ’прыстасаванне для лоўлі баброў’ (КТС, А. Масарэнка). Утварэнне з суф. -ок (< ‑окъ) ад лоу (< прасл. !!!оиъ). Да лавіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бабро́ўнік, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае баброў і займаецца іх адловам. Прафесія баброўніка перадавалася з пакалення ў пакаленне. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum