АСТРАНІ́М

(ад астра... + грэч. onyma імя),

псеўданім у выглядзе якіх-небудзь друкарскіх знакаў (напр., «ххх», «...»). Напачатку ў якасці астраніма выкарыстоўвалі ўмоўныя знакі нябесных свяціл (адсюль і назва).

т. 2, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тарэ́лачка ’астра’ (б.-каш., ельск., лоеў., Расл. св.). Параўн. укр. дыял. тарі́лка ’тс’, тарі́лочка ’хрызантэма’. З-за знешняга падабенства суквецця да талерачкі параўн. н.-луж. talariki ’астры’ ад talarik ’талерачка’ (ЕСУМ, 5, 523). Да наступнага слова, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

астрана́ўтыка

(ад астра- + -наўтыка)

тое, што і касманаўтыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрахі́мія

(ад астра- + хімія)

тое, што і касмахімія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Крыжа́нка 1 ’вадаплаўная птушка сямейства качыных’ (ТСБМ, Мат. Гом.). Утварэнне ж. р. ад крыжан (гл.) (як парабак ∼ парабчанка) (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 83). Гл. крыжаванка.

Крыжа́нка 2 ’астра’ (Мат. Гом.). Няясна. Да крыж 3 (гл.)? Параўн. бядрынец (гл.) да бядро.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

астраарыента́цыя

(ад астра- + арыентацыя)

арыентацыя лятальнага апарата па зорках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрако́мпас

(астра- + компас)

прыбор для арыентацыі па нябесных свяцілах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астраспектро́граф

(ад астра- + спектрограф)

прыбор для фатаграфавання спектраў нябесных свяціл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астрацы́ты

(ад астра- + -цыты)

зорчатыя клеткі дапаможнай тканкі нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

астро́граф

(ад астра- + -граф)

астранамічны прыбор для фатаграфавання нябесных аб’ектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)