1. Які належыць пэўнай асобе, якім карыстаецца гэта асоба. Асабістая ўласнасць, бібліятэка, зброя, думка. Асабісты вопыт.// Прызначаны для абслугі якой‑н. асобы. Асабістая ахова. Асабісты прадстаўнік. Асабісты сакратар.// Уласцівы пэўнай асобе. Асабісты недахоп. Асабістыя якасці, перажыванні.
2. Які датычыцца якой‑н. асобы, закранае яе інтарэсы. Асабістая крыўда. Асабістыя правы грамадзян. Асабістая патрэба.// Звязаны з прыватным, сямейным жыццём, з прыватнымі, сямейнымі адносінамі пэўнай асобы. Асабістае шчасце./узнач.наз.асабі́стае, ‑ага, н.Гарманічнае спалучэнне асабістага з грамадскім.// Які накіраваны на пэўную асобу, закранае яе. Асабістая знявага. Асабісты вораг.
3. Які ажыццяўляецца пэўнай асобай, які зыходзіць ад пэўнай асобы. Асабісты прыклад. Асабістая прысутнасць, ініцыятыва, зацікаўленасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
surcharge2[ˈsɜ:tʃɑ:dʒ]v.
1. (on) браць высо́кі пада́так (за што-н.); браць дадатко́вую пла́ту за асабі́стыя паслу́гі
2. перагружа́ць, перапаўня́ць;
Her heart was surcharged with grief. Яе сэрца было перапоўнена горам.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аналі́тык
(гр. analytikos = які адносіцца да аналізу)
1) спецыяліст, які займаецца аналізам рэчываў;
2) перан. той, хто мае схільнасць аналізаваць падзеі навакольнага свету і свае асабістыя адчуванні і перажыванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аўты́зм
(н.-лац. autismus, ад гр. autos = сам)
хваравіты стан псіхікі чалавека, які характарызуецца паглыбленнем у асабістыя ўнутраныя перажыванні і поўным адасабленнем ад знешняга свету.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
intím
1.
a
1) інты́мны, блі́зкі
~e Geschíchten — асабі́стыя спра́вы
2) уту́льны, заці́шны
2.
adv
1) інты́мна, блі́зка
2) уту́льна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Па́сквіль ’твор паклёпніцкага, зневажальнага характару’ (ТСБМ), ст.-бел.пашквіль (пашквилюсъ) ’тс’ (1580 г.) запазычана са ст.-польск.paszkwil, paszkwilus, якія праз ням.Pasquill са ст.-італ.pasquillo ’торс старажытнай скульптуры (відаць, Геркулеса), якую выканалі ў 1501 г. і паставілі на адной з вуліц у Рыме блізка ад дома жартаўніка Pasquino; на торс прыклейвалі розныя асабістыя памфлеты і часовыя іншасказы’ (Фасмер, 3, 211–212; Ин. сл. 16, 374; Голуб-Ліер, 361; Булыка, Лекс. запазыч., 163).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дада́так, ‑тку, м.
Тое, што прыбаўляецца, дадаецца да чаго‑н. [Пацейкоўскі] праглядае тэзісы,.. робіць папраўкі, дадаткі, шліфуе, адточвае кожны сказ, кожнае слова.Колас.// Кніга, брашура і пад., што прыкладаюцца да якога‑н. падпіснога выдання. Літаратурны дадатак да газеты.
•••
У дадатак (да) — акрамя чаго‑н., звыш чаго‑н. У дадатак да дзяржаўных клопатаў былі клопаты і асабістыя.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
goods
[gʊdz]
n., pl.
1)
а) асабі́стыя рэ́чы, маёмасьць
б) Law рухо́мая маёмасьць
2) тава́ры pl.
3) мануфакту́ра f., ткані́ны pl.
•
- catch with the goods
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
раху́накм., бухг.
1. -нка (документ) счёт;
2. -нку (действие) счёт; подсчёт;
○ бягу́чы р. — теку́щий счёт;
асабо́вы р. — лицево́й счёт;
◊ асабі́стыя ~нкі — ли́чные счёты;
зве́сці ~нкі — свести́ счёты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАНАРО́ВЫ ГРАМАДЗЯНІ́Н,
1) прывілеяванае званне, устаноўленае ў Рас. імперыі ў 1832 для асобных груп гараджан. Ганаровы грамадзянін вызваляўся ад падушнага падатку, рэкруцкай павіннасці, цялесных пакаранняў.
2) Званне, якое ў Рэспубліцы Беларусь і некаторых інш. краінах надаецца мясц. органамі дзярж. улады асобам за іх асабістыя заслугі перад пэўным горадам.