Наём, гл. ў арт. Арэнда

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

палаві́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складае палавіну чаго‑н.; няпоўны. Палавінная цана.

2. Гіст. Заснаваны на аддачы палавіны ўраджаю ўласніку зямлі за карыстанне ёю. Палавінная арэнда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pacht, ~u

м. уст. арэнда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dzierżawa

dzierżaw|a

ж.

1. арэнда;

długoterminowa ~a — доўгатэрміновая арэнда;

brać w ~ę — браць у арэнду;

~a ziemi — арэнда зямлі;

2. арэндная плата; арэнда;

odroczyć ~ę — адтэрмінаваць арэндную плату

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Ландар ’арандатар карчмы’ (слуцк., БНТ, Лег. і пад.) — скажонае рандар ’тс’ гранда < арэнда (гл.). Параўн. таксама ліндар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tenuta

ж. гіст.. арэнда, арэндная плата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

leasing, ~u

м. [lizing] лізінг; арэнда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лянда́р, алянда́р ’гаспадар карчмы, якая аддаецца ў арэнду’ (Нас., ТС, Дун.-Марц.). Скажонае слова, якое ўзыходзіць да арандар, ст.-бел. арендаръ, арандаръ, рендаръ (з XVI ст.). Да арэнда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lease

[li:s]

1.

n.

1) арэ́нда f., на́ймы pl.

2) арэндава́ная маёмасьць

2.

v.t.

арэндава́ць, найма́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дзяржав́а ’дзяржава’ (БРС). Рус. держа́ва, укр. держа́ва, польск. dzierżawa ’ўладанне, арэнда’, чэш. država і г. д. Утварэнне ад *dьržati. Прасл. *dьržava (падрабязна гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 231–232).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)