Shrove Tuesday [ˌʃrəʊvˈtju:zdeɪ] n. ≅ апо́шні дзень ма́сленіцы (звычайна аўторак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

магіка́не, ‑кан; адз. магіканін, ‑а, м.; магіканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. магіканкі, ‑нак; ж.

Вымерлае племя паўночнаамерыканскіх індзейцаў.

•••

Апошні з магікан гл. апошні.

[Слова пачало ўжывацца пасля выхаду рамана амерыканскага пісьменніка Ф. Купера «Апошні з магікан».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёк, -у, м. (разм.).

1. Розум, развага.

У гэтага чалавека к. ёсць.

2. Жыццёвая сіла; сокі.

Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

Не мець клёку ў галаве (разм., пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

létztmalig

a апо́шні, няда́ўні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

latter [ˈlætə] adj. fml апо́шні, другі́ (з двух названых раней)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hindermost

[ˈhɪndərmoʊst]

adj.

са́мы за́дні; апо́шні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rearmost

[ˈrɪrmoʊst]

adj.

са́мы за́дні, апо́шні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аста́тні

1. (іншы, які застаўся) übrig;

2. (апошні) letzt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заклю́чны, ‑ая, ‑ае.

Апошні, завяршальны. Заключны канцэрт. Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крык, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Моцны, вельмі рэзкі гук голасу.

У лесе пачуўся к.

2. Нападкі, папрокі рэзкім голасам.

3. перан., чаго. Моцнае праяўленне якога-н. пачуцця.

К. адчаю.

К. душы.

◊

Апошні крык моды — пра модную навінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)