Verbum

захілі́цца, ‑хілюся, ‑хілішся, ‑хіліцца; зак.

Засланіцца, загарадзіцца чым‑н. Пішчыкаў, жмурачыся ад сонца, насунуў фуражку, захіліўся казырком, як стрэшкай. Алешка.

разго́рніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Паддацца паплыву жалю; разжаліцца. [Статкевіч] думаў схаваць сваю слабасць.., але разгорніўся зусім і заплакаў. Алешка.

фарсі́стасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць фарсістага; манеры, паводзіны фарсістага чалавека. Здавалася, што Фёдараў цалкам яшчэ не пазбавіўся юнацкай фарсістасці. Алешка.

адо́нне, ‑я, н.

Тое, што і адонак. [Паліна] тут жа скінула блузку, разадрала яе, перавязала раны. Перацягнула мяне на сухое адонне. Алешка.

групаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Кіраўнік групы (на занятках, рабоце і пад.). [Нампаліт] паведаміў, што сёння ў шаснаццаць ён збірае групаводаў палітзаняткаў. Алешка.

пакудла́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пакудлаціць, пакудлачыць.

2. у знач. прым. Растрапаны, узлахмачаны. Пакудлачаныя валасы рассыпаліся па падушцы. Алешка.

пілата́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пілатажу. Калі былі ў апошняй пілатажнай зоне, Чайчук развярнуўся і пачаў рабіць комплекс практыкаванняў. Алешка.

шу́страсць, ‑і, ж.

Уласцівасць шустрага. — О, я ж кажу, — дзе і ўзялася шустрасць у Арыстава. Ён хутка выбег з-за стала. Алешка.

габлю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Стружка. Пашамацеўшы габлюшкамі, Рыбакоў выняў [са] скрынкі мяшэчак і развязаў яго. — Гарбузікі. Налятай! Алешка.

мабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны хутка перамяшчацца; рухомы. [Хукін:] — Хто думае наступаць, той заўсёды клапоціцца наконт разведкі: мабільнай, гібкай, разумнай, а калі трэба — дзёрзкай. Алешка.

[Ад лац. mobilis — рухомы.]