адпачыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wytchnąć

зак. перадыхнуць; адпачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

relaxen

[rilεxən]

vi рассла́біцца, адпачы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зна́чыць², -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

Мець які-н. сэнс, важнасць, каштоўнасць, выражаць што-н.

Яго абяцанні мала значаць.

Нічога не значыць.

Адчуваю сябе цудоўна — вось што значыць добра адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыле́гчы, -ля́гу, -ля́жаш, -ля́жа; -лёг, -лягла́ і -ле́гла; -ля́ж; зак.

1. гл. прылягаць.

2. Легчы ненадоўга.

П. адпачыць.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Схіліцца, прыгнуцца.

Збажына прылягла ад дажджу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпачыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпачываць — адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гуляцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак.

1. Уволю нагуляцца, адпачыць.

В. за дзень дома.

2. Набрацца сілы, адкарміцца на волі.

Выгулялася жывёла за лета.

|| незак. выгу́львацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абгасці́цца ’адпачыць пасля дарогі’ (Нас., Бяльк.) да госць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпачну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяпе́р.

1. прысл. Зараз, у гэты момант.

Папрацавалі, ц. і адпачыць можна.

2. Ужыв. пры пераходзе да наступнай тэмы гаворкі: далей.

Школу пабудавалі новую, прыгожую, ц., калі гаварыць пра дзяцей, то яны вельмі задаволены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)