Róhling

m -s, -e

1) гру́бы [жо́рсткі] чала́век

2) тэх. загато́ўка, адлі́ўка

3) цэ́гла-сырля́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

casting

[ˈkæstɪŋ]

n.

1) выліва́ньне n. (напр. з бро́нзы)

2) адлі́ўка f., адлі́ты прадме́т

3) разда́ча ро́ляў

4) закіда́ньне ву́ды з прына́дай

•

- casting vote

- casting voice

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАБРУ́ЙСКАЯ КЕРАМІ́КА,

традыцыйныя ганчарныя вырабы майстроў з Бабруйска. Промысел вядомы з даўніх часоў. У канцы 19 — пач. 20 ст. ў Бабруйску працавала каля 60 майстроў. Выраблялі дымленыя (т.зв. сінія), з 1930-х г. паліваныя рэчы. Акрамя сталовага, кухоннага, тарнага посуду выраблялі дэкар. дробную пластыку, цацкі. Своеасаблівасць маст. аблічча бабруйскай керамікі вызначалі мясц. сыравіна, майстэрства рамеснікаў, тэхнал. ўзровень вытворчасці. Бабруйскую кераміку вылучаюць прапарцыянальны строй і прыёмы фармоўкі, спалучэнне бясколерных празрыстых глазураў з багатым каларытам светла-чырвоных глін, сціплае дэкарыраванне адводкамі і штампікамі, асаблівасці ў канструкцыі накрывак і ручак. У Бабруйску працуе цэх маст. керамікі, дзе акрамя ганчарнага спосабу фармоўкі існуе адліўка і прасаванне, наладжаны выпуск рэчаў з ангобнай размалёўкай.

У.В.Угрыновіч.

т. 2, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БРА́ГА

(Braga),

горад на ПнЗ Партугаліі. Адм. ц. акругі Брага. 90,5 тыс. ж. (1991). Традыц. цэнтр тэкст. (пераважна баваўнянай), гарбарна-абутковай, харч. (у т. л. вытв-сць цукру і шакаладу), дрэваапр., хім. прам-сці. Прадпрыемствы машынабудавання і металаапрацоўкі. Адліўка царк. званоў. Гандл. цэнтр с.-г. раёна. Музей. Арх. помнікі 11—18 ст.

Засн., верагодна, карфагенянамі ў 296 да н.э., пазней стараж.-рымскі г. Бракара Аўгуста, сталіца рым. правінцыі Лузітаніі. У 5—6 ст. пад уладай свеваў, якія ліквідавалі рым. панаванне, з 585 у складзе дзяржавы вестготаў. У 716 заваявана арабамі, з 1040 у складзе Кастыліі. У 1-й пал. 12 ст. паліт. цэнтр Партугаліі, з 1104 рэзідэнцыя партуг. архібіскупаў.

т. 3, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

lanie

н.

1. ліццё; наліванне;

2. ліццё; адліўка;

lanie dział — ліццё гармат;

3. лупцоўка;

sprawić lanie — адлупцаваць, даць лупцоўку;

dostać lanie — атрымаць лупцоўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ле́йка 1 ’прыстасаванне ў выглядзе конуса для пералівання і фільтравання вадкасці’, ’палівачка’, ’чарпак для вылівання вады’ (Бяльк., Касп., Яруш., Гарэц.; лях., Сл. паўн.-зах., ТСБМ). Укр. лі́йка, рус. ле́йка, польск. lej, ст.-польск. lej (XIV ст.), lejek, lij, lijek, н.-луж. lějk, lejk, в.-луж. lik, чэш. lejík, lejček, славен. lȋj, lijec, серб.-харв. чакаўск. лиј, леј, істрыйск. ли̏јак, lȉjevak ’тс’. Магчыма, яшчэ прасл. lějь, lějьkъ — спачатку як nomen agentis, а пазней nomen instrumenti (параўн. іншыя ўтварэнні з тым жа коранем: каш. ledło ’лейка’, в.-луж. lijidło ’адліўка’, рус. лия́ло ’адлівачная форма’). Утворана ад леяць (гл.), якое з прасл. lějati (Слаўскі, 4, 119–120).

Ле́йка 2 ’вылівак’ (стаўб., Нар. сл.; карэліц., З нар. сл.). Відавочна, паходзіць з *ле́як < *левак < вылівак; другая частка слова ‑йка — у выніку кантамінацыі з лексемай яйка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́ска

(фр. masque < ст.-іт. mascara, ад ар. mashara = насмешка)

1) накладка на твар у форме звярынай морды або чалавечага аблічча, якую надзяваюць у час спектакляў, маскарадаў або проста накладка з прарэзамі для вачэй, каб не быць пазнаным;

2) засцерагальнае прыстасаванне для твару (напр. м. процівагаза);

3) слой накладзенага на твар лекавага саставу, крэму і інш.;

4) перан. прытворства, якім спрабуюць скрыць што-н. (напр. м. абыякавасці);

5) адліўка з гіпсу, знятая з твару нябожчыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́ска ж.

1. Máske f -, -n; Lárve [-və] f -, -n (перан.);

ма́ска супраць га́за вайск. Gásmaske f;

касметы́чная ма́ска (для твару) Gesíchtsmaske f, Teintmaske [´tɛ̃:-] f;

2. (адліўка з гіпсу з твару памерлага) Tótenmaske f;

◊

зняць [скі́нуць] (з сябе́) ма́ску die Máske ábwerfen* [fállen lássen*], sein wáhres Gesícht zéigen;

сарва́ць ма́ску з каго-н. j-m die Máske [die Lárve] vom Gesícht réißen*; j-n entlárven [-vən]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́ска, ‑і, ДМ масцы; Р мн. масак; ж.

1. Накладка на твар, падобная на звярыную морду або чалавечы твар. Тэатральнай маска. Маска зайца. // Накладка на верхнюю частку твару з прарэзамі для вачэй, якую надзяваюць для таго, каб не быць пазнаным. Карнавальная маска. // Чалавек у маскарадным касцюме і такой накладцы. Душа твая — малюнак артыстычны: Пад лютняў звон прыгожых масак рой Танцуе там, адзеўшыся нязвычна, У надзеі скрыць праз гэта смутак свой. Багдановіч.

2. перан. Прытворства, якое скрывае сутнасць каго‑, чаго‑н. Мужчыны стараліся стрымаць свае пачуцці і роблена прыкрываліся маскай абыякавасці і лёгкай іроніі. Васілевіч. Сваё замяшанне [Зелянюк] досыць удала хаваў пад маскай вясёлага бадзёрага ажыўлення. Зарэцкі.

3. Адліўка з гіпсу, знятая з твару нябожчыка. // Скульптура твару чалавека або галавы жывёлы. Пад выпуклым барэльефам белай мармуровай маскі — старадаўняга акцёрскага сімвала — было высечана: Антон Максімавіч Саковіч. Рамановіч.

4. Спец. Засцерагальнае прыстасаванне, якое надзяваюць на твар. Супрацьгазавая маска. Маска для падводнага плавання. // Накладка спецыяльнага прызначэння на твар. Перад .. [Надзяй] стаяў урач у дзіўнай масцы і незвычайным фартуху. Карпюк.

5. У касметыцы — слой накладзенага на твар лекавага саставу, крэму і пад.

•••

Зняць (скінуць) маску гл. зняць.

Надзяваць (насіць) маску гл. надзяваць.

Сарваць маску гл. сарваць.

[Фр. masque ад араб. mashara — насмешка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cast

[kæst]

1.

v.t. cast, -ing

1) кі́даць, шпурля́ць

to cast a stone — шпурну́ць ка́мень

to cast lots — кі́даць жэ́рабя

to cast a vote — адда́ць го́лас, галасава́ць

to cast a glance — кі́нуць по́зірк, кі́нуць во́кам

to cast a fishline — закі́нуць ву́ду

to cast a shadow — кі́даць цень

2) скіда́ць

to cast feathers — скіда́ць пе́р’е

to cast horns — мяня́ць ро́гі

to cast skin — скіда́ць ску́ру

A snake casts its skin — Вужа́ка скіда́е ску́ру

to cast hair — ліня́ць (пра жывёлу)

3) склада́ць, падліча́ць

4) разьдзяля́ць ро́лі, вызнача́ць акто́раў для ро́ляў

5) Tech. адліва́ць (з мэта́лу)

to cast a statue in bronze — адлі́ць ста́тую з бро́нзы

2.

n.

1) кі́даньне n.; кідо́к (мяча́), далёкасьць кідка́

2) закіда́ньне (ву́ды, се́ці)

3) акто́рскі склад (у п’е́се, фі́льме)

The cast is complete — Разьмеркава́ньне ро́ляў зако́нчанае

4)

а) адлі́ўка f., ліцьцё n. (дзе́йнасьць і вы́раб)

б) ліце́йная фо́рма

5) хірургі́чная павя́зка

plaster cast — гі́псавая павя́зка

6) адце́ньне n.

with a pink cast — з ружо́вым адце́ньнем

to cast away a project —

а) пакі́нуць, адкі́нуць плян

б) пацярпе́ць крушэ́ньне (пра вадапла́ў)

•

- cast down

- cast off

- cast on

- cast one’s ballot

- cast out

- cast up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)