адлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, ж.
1. гл. адліць².
2. Выраб, атрыманы шляхам ліцця.
Чыгуначная а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адлі́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адлі́ўка |
адлі́ўкі |
| Р. |
адлі́ўкі |
адлі́вак |
| Д. |
адлі́ўцы |
адлі́ўкам |
| В. |
адлі́ўку |
адлі́ўкі |
| Т. |
адлі́ўкай
адлі́ўкаю |
адлі́ўкамі |
| М. |
адлі́ўцы |
адлі́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
адлі́ўка ж., в разн. знач. отли́вка;
а. ста́туі — отли́вка ста́туи;
чыгу́нная а. — чугу́нная отли́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адлі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адліваць — адліць (у 4 знач.); тое, што і ліццё (у 1 знач.).
2. Спец. Вырабы, атрыманыя з дапамогай ліцця; тое, што і ліццё (у 2 знач.). Дабраякасная адліўка. □ Апока скаланулася, затрэслася як у ліхаманцы, адліўка паслухмяна адстала ад фармовачнай зямлі і знікла ў люку. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлі́ць², адалью́, адалье́ш, адалье́; адальём, адальяце́, адалью́ць; адліў, адліла́, адліло́; адлі́; адліты; зак., што.
Вырабіць ліццём.
А. статуэтку з бронзы.
|| незак. адліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. адліва́нне, -я, н. і адлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, ж.
|| прым. адліўны́, -а́я, -о́е і адлі́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отли́вка ж.
1. (литьё) адлі́ўка, -кі ж.;
2. (изделие) адлі́ўка, -кі ж.;
чугу́нная отли́вка чыгу́нная адлі́ўка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адліва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. адліваць — адліць (у 1–4 знач.); адліўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́піна ’адліўка (?)’: “выплаўляюць тол… заліваюць яго, расплаўлены, у форму, і атрымліваюць рапіну, — тую ж самую міну, толькі без дэтанатара” (Дамашэвіч). Відаць, ’нешта застылае, зацвярдзелае’, гл. рапа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыга́р, ‑у, м.
Абл. Прысмак, пах дыму або гару. А вецер з душой непрыкаянай Еў вочы прыгарам горкім. Звонак.
прыга́р, ‑а, м.
Спец. Тое, што прыстала, прыгарэла да паверхні чаго‑н. (у час апрацоўкі агнём). Дэталь з прыгарам. Адліўка без прыгара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
литьё ср., техн.
1. (действие) ліццё, -цця́ ср.; адліва́нне, -ння ср.; адлі́ўка, -кі ж.; выліва́нне, -ння ср.;
2. (отлитые вещи) ліццё, -цця́ ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)