odrzec

зак. адказаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зда́ча¹, -ы, ж.

1. гл. здаць.

2. Лішак грошай, які вяртаецца пры разліку; рэшта.

Атрымаць здачу.

З. з пяці тысяч рублёў.

◊

Даць здачы каму (разм.) — адказаць ударам на ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zurückschreiben

* vi адказа́ць пісьмо́ва, адпіса́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

answer back

informal

няве́тліва адказа́ць, адгрыза́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паадка́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Адказаць на ўсё, многае. Паадказваць на ўсе пытанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́красць, -і, ж.

1. гл. прыкры.

2. Пачуццё раздражнення, незадавальнення, крыўды ў выніку чаго-н.

П. бярэ.

Адказаць з прыкрасцю.

3. Тое, што выклікае гэта пачуццё, непрыемнасць.

Прычыніць каму-н. п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апыта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шэраг пытанняў, на якія патрэбна адказаць. Апытальны ліст. Апытальныя даныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасві́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Адказаць на свіст свістам, даць знаць пра сябе свістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́зваць несов.

1. в разн. знач. отвеча́ть;

2. завеща́ть;

1, 2 см. адказа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адпаве́дны ’адпаведны, адказны’, адпавядаць ’адказваць’, адпавядальны, ст.-бел. отповедный ’адказны’ (1496) (Нас. гіст.), отповѣдати ’адказаць’ (1347) (Нас. гіст.). Гл. ведаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)