Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ро́зніцца ’мець рысы, асаблівасці, якія адрозніваюць адно ад аднаго’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб.), ’аддзяляцца’ (Нас.), ’адрознівацца’ (Байк. і Некр.), ’разрастацца з аднаго кораня парасткам’ (слуц., Жыв. НС). Укр.різни́тися ’адрознівацца’, ’аддзяляцца, разлучацца’, ст.-рус.рознитися ’адрознівацца’, ’разыходзіцца ў чым-небудзь’ (XVI ст.), польск.różnic się ’тс’, ’сварыцца’, чэш.různiti se ’адрознівацца’. Паўночна-славянскае. Утворана ад розны (гл.) < прасл.*orz‑ьnъ альбо ад *orzьnь (параўн. рознь ’адрозненне’, ’сварка’, рус.рознь ’розніца’). Сюды ж розніць ’быць асаблівасцю, якая адрознівае’ (ТСБМ, Касп., Стан.), ’аддзяляць адно ад парнага’ (Нас.), вы́разніцца ’вылучыцца’ (з польск.wyróżnić się ’тс’, ’адрознівацца’), паро́зніцца ’аддзяліцца’, ’адрознівацца, не супадаць’, ’пасварыцца’ (Стан.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лужджы́ць ’церці лён, аддзяляючы валакно ад кастрыцы’ (воран., Сл. ПЗБ) — звонкі варыянт лушчыць пад уплывам балт. моў, параўн. літ.lùgždinti, lukšdénti ’лушчыць’ (Сл. ПЗБ, 2, 679). Параўн. вы‑лукшчывацца ’аддзяляцца (пра льновалакно)’ — літ.išsi‑lukštinti ’тс’ (Лаўчутэ, 68) і лукшчы́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lóslösen
аддз.
1.
vt аддзяля́ць, адвя́зваць, адрыва́ць; вызваля́ць
2.
(sich) адрыва́цца, адстава́ць, аддзяля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ábgehen
*vi(s)
1) адыхо́дзіць, сыхо́дзіць, адпраўля́цца
2) аддзяля́цца
3) злу́звацца (аб фарбе)
4) выхо́дзіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
separate2[ˈsepəreɪt]v.
1. аддзяля́ць, раз’ядно́ўваць
2. расклада́ць (на часткі)
3.аддзяля́цца; разлуча́цца; разыхо́дзіцца (пра мужа і жонку)
4. сартава́ць
♦
separate the sheep from the goat разбіра́цца, хто ёсць хто;
separate the wheat from the chaff аддзяля́ць зе́рне ад мякі́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sever
[ˈsevər]1.
v.t.
1) разраза́ць, адраза́ць, адсяка́ць
to sever a rope — разрэ́заць вяро́ўку
2) парыва́ць (су́вязі, дачыне́ньні)
2.
v.i.
аддзяля́цца, падзяля́цца
to sever into two factions — падзялі́цца на дзьве фра́кцыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
splinter
[ˈsplɪntər]1.
n.
стрэ́мка f.; дро́бны во́стры кава́лачак, аско́лак -ка m.
The mirror broke into splinters — Лю́стра разьбілася на дро́бныя кава́лачкі
2.
v.t.
расьсяка́ць, расшчапля́ць, кало́ць (дро́вы)
3.
v.i.
адступа́цца, адшчапля́цца, аддзяля́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)