cęgi

мн.

1. абцугі;

2. шчыпцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кляшчы́ 1 ’абцугі’ (Сцяшк., Мат. Маг., Сл. паўн.-зах.). Гл. клешчы 1.

Кляшчы́ 2 ’клюшні’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клюшня 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clip​1 [klɪp] n.

1. заціска́чка, сашчэ́пка;

a paper clip канцыля́рская сашчэ́пка

2. tech. скаба́; заціскны́я кле́шчы; абцугі́

3. кліпс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пласкагу́бцы, ‑аў; адз. няма.

Абцугі, канцы ў якіх (губы) маюць плоскую ўнутраную паверхню. Тут можна было знайсці побач з пласкагубцамі і пукатай кантрольнай лямпачкай безліч ролікаў усякіх калібраў, скрутак ізаляцыйнай стужкі і іншых рэчаў, неабходных для бягучага рамонту. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Prátze

f -, -n

1) ла́па

2) тэх. кле́шчы, абцугі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пустацва́н ’шавецкія абцугі’ (Скарбы). Запазычанне з рамесніцкай тэрміналогіі нямецкай мовы (з ідыш?); канец слова прыпамінае ням. Zwang ’прыцягненне, прыціск’, што адпавядае прызначэнню (“скуру нацягвалі, бо ў яго захват шырокі”, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szczypce

мн.

1. шчыпцы; абцугі;

2. (у рака) клюшні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kleszcze

мн.

1. абцугі, клешчы;

2. клюшні (рака і да т.п.);

ująć w kleszcze kogo — заціснуць каго ў абцугі; узяць каго ў ляшчоткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zwícke

f -, -n

1) гл. Zwecke f

2) шчыпцы́, абцугі́

3) во́стры кане́ц; сасу́лька

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кле́щи́

1. абцугі́, -го́ў ед. нет; (кузнечные) кле́шчы, -шчаў ед. нет;

2. воен. кле́шчы, -шчаў ед. нет;

◊

клеща́ми не вы́тащить абцуга́мі не вы́цягнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)