Суць ’сэнс’ (Бяльк.), су́тны ’існы, істотны’ (Некр. і Байк.), су́тнасць ’самае істотнае, асноўны сэнс’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Бяльк.), ст.-бел. суть ’яны ёсць’: што в нем суть (1432 г., Карскі, 2- 3, 473), дзеепрысл. ’будучы’: што ныне живи суть (1264 г.; Карскі 2-3, 472), дапаможны дзеяслоў быць у 3 ас. мн. л. цяп. часу: пошли суть были на воину (Скарына). Параўн. укр. суть ’сутнасць, асноўны сэнс’, су́тий ’сапраўдны’, рус. суть ’сутнасць, асноўны змест’, стараж.-рус. сутьство ’існасць, сутнасць, прырода’, што ўзніклі кніжным шляхам з формы 3 ас. мн. л. цяп. часу дзеяслова быти ’быць’, параўн. польск. są, чэш. jsou, ст.-чэш. jsù, славац. sú, в.-н.-луж. su, серб.-харв. су, јѐсу, славен. so, балг. са, макед. се, дыял. сет, ст.-слав. сѫть, роднасныя лац. sunt ’тс’ (Фасмер, 3, 812; ЕСУМ, 5, 485; Німчук, Давньорус., 15; Басай-Сяткоўскі, Słownik, 348).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хапі́ць

1. безас. (быць дастатковым) (áus)réichen vi, lángen vi;

гэ́тага хо́піць на два дні das reicht für zwei Táge;

◊

хо́піць! (дастаткова) genúg!;

з мяне́ хо́піць разм. ich habe genúg davón, ich habe es satt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мо́да ж. Mode f -, -n;

паво́дле апо́шняй мо́ды nach der néuesten Móde;

быць у мо́дзе modérn sein, in Móde sein;

уве́сці ў мо́ду in Móde bríngen*, áufbringen* vt;

выхо́дзіць з мо́ды aus der Móde kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няўва́жлівы, няўва́жны

1. (рассеяны) únaufmerksam, únachtsam; zerstréut;

2. (няветлівы) únhöfiich;

3. (які не можа быць прыняты пад увагу) nicht tríftig; nicht stíchhaltig;

няўва́жлівая прычы́на kein tríftiger Grund;

адсу́тнічаць па няўва́жлівай прычы́не (пра вучня) únentschuldigt féhlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́круціцца, выкру́чвацца

1. (быць выкручаным) sich lósschrauben;

2. зал. стан heráusgeschraubt wérden;

3. перан. разм. sich heráuswinden*, sich heráusbeißen*;

вы́круціцца з чаго-н. sich (D) aus der Pátsche hélfen*; sich aus éiner schwíerigen Láge heráuswinden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрымо́та ж. Schlúmmer m -s, Hálbschlaf m -(e)s; Schläfrigkeit f -, Schláftrunkenheit f - (санлівасць);

лёгкая дрымо́та ein léichter Schlúmmer;

вы́весці не́кага з дрымо́ты j-n aus dem Schlaf [Hálbschlaf, Schlúmmer] réißen*;

быць апанава́ным дрымо́тай in Schlúmmer [Hálbschlaf] sínken*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэфіцы́тны

1. эк. (стратны) verlústbringend, defızitär, Défizit ;

дэфіцы́тнае прадпрые́мства Verlústbetrieb m -(e)s, -e; Zúschussbetrieb m;

2. (пра тавары) Mángel ; zu wénig vorhánden; knapp, schwer bescháffbar, úngenügend ángeboten;

быць дэфіцы́тным verknáppen vi (s), knapp sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засто́й м.

1. Stagnatión f -, Stíllstand m -(e)s; Fláute f - (у эканоміцы);

наступа́е засто́й die Fláute setzt ein;

быць у ста́не засто́ю stagníeren vi;

2. мед.:

засто́й крыві́ Blútstockung f -, -en, Blútstauung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зна́цца

1. (з кім-н.) разм. mit j-m verkéhren;

я з табо́ю не хачу́ зна́цца ich will dich nicht kénnen;

2. (быць знаўцам чаго-н.) Kénner sein; sich áuskennen* (у чым-н. in D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

служы́ць, служу, служыш, служыць; незак.

1. Працаваць па найму ў сферы разумовай або фізічнай працы, звязанай не з вытворчасцю, а з абслугоўваннем каго‑, чаго‑н. А Андрэй Стронін думаў: — Што ў жыцці радаснага? Вось скончу я універсітэт; буду служыць. Але што з гэтага? Буду днём займацца справамі, ноччу спаць, але што з гэтага? Чорны. На большае маці не магла разлічваць, бо яна служыла ў адным з універсальных магазінаў і зарабляла не так ужо багата. Лынькоў.

2. Выконваць воінскія абавязкі, быць ваенным. — Вы дзе служылі? — спытаў .. [Лугавец] Міколу. — У трэцяй арміі, у дывізіі генерала Панова. Краўчанка. — Муж, — ахвотна адказала Вера. — Тады ён у кавалерыі служыў. Кулакоўскі.

3. Выконваць абавязкі слугі, прыслугі. Якаў стаў у дзядзькі жыць, Дзядзьку парабкам служыць. Крапіва. У Палуяна — многа поля і кожны год служыць парабак. Брыль.

4. каму. Выконваць якія‑н. абавязкі ў адносінах да каго‑н., выконваць чыю‑н. волю, падпарадкоўваючыся каму‑н. І ёсць напэўна і шпікі, Што служаць пану паслухмяна. Колас. // Рабіць якія‑н. паслугі каму‑н. [Чарнавус:] Чым магу служыць? Крапіва.

5. каму-чаму. Працаваць у імя каго‑, чаго‑н., быць адданым каму‑, чаму‑н. Служыць навуцы. □ [Алесь:] — Паклянёмся служыць народу, змагацца за яго лепшую долю. С. Александровіч. Хвядос Шынклер да апошняга дыхання служыў сваёй айчыне. Арабей. // Быць карысным каму‑, чаму‑н. І служаць людзям рэкі-сёстры — Амудар’я і Сырдар’я. Агняцвет. [Сіўцоў:] — Цяпер паляшук — гаспадар свайго лёсу, смела бярэцца за пераўтварэнне прыроды, прымушае яе служыць сабе. Краўчанка.

6. каму і без дап. Выконваць сваё прызначэнне, сваю ролю. Пісалася мала, не служыла галава, дый рукі адмаўляліся. Лужанін. Штаны-ватнікі зіму служылі, яшчэ зіму паслужаць, вата ані нідзе не параз’язджалася і ў кучу не пазбівалася. Ермаловіч. І такія трывалыя выходзілі граблі — гады па тры служылі. Лынькоў. // чым, для чаго. Прызначацца, выкарыстоўвацца для чаго‑н. Застаўшыся адзін, Андрэй сеў на парожнюю скрынку, якая служыла яму зэдлікам. Скрыпка. Па сутнасці хата служыла.. [Калядку] толькі месцам адпачынку. Чарнышэвіч. Адушаўлёныя назоўнікі, якія служаць для абазначэння асоб, называюцца асабовымі. Граматыка.

7. чым. Быць, з’яўляцца чым‑н. Служыць прыкладам. □ Выглядам сваім і адзежай.. [хлапчукі] маглі служыць выдатнай натурай мастаку. Васілевіч. Я агледзеўся, але ніякіх прыкмет, якія маглі б служыць арыенцірам, не знайшоў. В. Вольскі.

8. што і без дап. Выконваць, праводзіць набажэнства. Разы два-тры ў год аднекуль з-за Лашыч прыязджаў сюды старэнькі, увесь прапахлы ладанам і цвіллю поп і служыў перад бабулькамі абедню. Хадкевіч. [Маці] абазвалася: — Мусіць, біскуп.. служыў. Чорны.

9. Стаяць на задніх лапах, падняўшы пярэднія (пра сабак).

10. Размяшчацца пэўным чынам, быць у нейкім становішчы. Шапка ў.. [чалавека] служыла казырком набок. Чорны.

•••

Служыць верай і праўдай — служыць вельмі добра, аддана.

Служыць двум багам — паводзіць сябе як двурушнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)