іры́дый
(н.-лац. iridium, ад гр. iris, -idos = радуга)
рэдкі ў прыродзе хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал шаравата-белага колеру, блізкі да плаціны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
uphill1 [ˌʌpˈhɪl] adj.
1. які́ ідзе ўго́ру;
an uphill road даро́га пад гару́
2. цяжкі́;
an uphill task цяжка́я зада́ча;
an uphill struggle цяжка́я барацьба́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
rocky [ˈrɒki] adj.
1. скалі́сты, камяні́сты
2. няўсто́йлівы, хі́сткі; са шматлі́кімі перашко́дамі;
a rocky marriage нетрыва́лы шлюб;
a financially rocky year ця́жкі ў фіна́нсавых адно́сінах год
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wúchtig
a
1) ця́жкі; цяжкава́гавы, ва́жкі
2) грува́здкі, вялі́кі
3) ду́жы, во́латаўскі, атлеты́чны
4) уплыво́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кача́ць
1. (шар, мячык) róllen vt; wälzen vt (цяжкі прадмет);
2. тэх wálzen vt (сталь); wálken vt (войлак);
3. (разгладжваць) mángeln vt, róllen vt (бялізну)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
го́рна,
Разм.
1. Прысл. да горны 2.
2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мло́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да млосці. У Ярыгі кружылася галава, але пачуццё звычайнай чалавечай цікаўнасці перамагло млосную слабасць. Лынькоў.
2. перан. Прыкры, цяжкі; моташны. Млосны камарыны гуд. Млосная ноч. □ Стаіць млосная, з густым пахам соснаў і ягад, цішыня. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрае́зджы, ‑ая, ‑ае.
Цяжкі або немагчымы для праезду. Бярлога была ў дзікім гушчарніку, ніхто не парушаў спакой, хаця і праходзіла недалёка лясная дарога, але была яна глухой і непраезджай. Лынькоў. Сэрца .. [Даніка] стукала трывожна, часта, — а што калі дарога акажацца зусім непраезджай?.. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пага́на,
1. Прысл. да паганы (у 1 знач.).
2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі, дрэнны фізічны або псіхічны стан. Каб трохі, [Ганна] упала б — ледзь намаглася ўтрымацца. Бацька заўважыў, што ёй пагана, стаў побач, паклаў руку на плячо, быццам супакойваў, даваў сілу. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ма1
(н.-лац. coma, ад гр. koma = глыбокі сон)
мед. выключна цяжкі паталагічны стан арганізма са стратай прытомнасці, парушэннем кровазвароту, дыхання, працэсу абмену.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)