Рэ́чыва ’тое, з чаго складаецца фізічнае цела; матэрыя’ (ТСБМ). Калька з рус. вещество.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gestírn

n -(e)s, -

1) (нябе́снае) свяці́ла, нябе́снае це́ла

2) сузо́р’е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прапо́рцыя ж., в разн. знач. пропо́рция;

пра́вільныя ~цыі ча́стак це́ла — пра́вильные пропо́рции часте́й те́ла;

арыфметы́чная п. — арифмети́ческая пропо́рция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

васьміно́г, ‑а, м.

Марская драпежная жывёліна мешкападобнай формы цела з васьмю вялікімі шчупальцамі; спрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапаме́трыя, ‑і, ж.

Антрапалагічнае даследаванне, якое заключаецца ў вымярэнні чалавечага цела і яго частак.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і metron — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́пка, ‑і, ж.

У выразе: у абліпку — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэле́ктрык, ‑а, м.

Рэчыва, цела, якое не праводзіць або дрэнна праводзіць электрычны ток; ізалятар.

[Англ. dielectric.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм. Адкрыць якую‑н. частку свайго цела. падняўшы вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крышта́ль, ‑я, м.

Цвёрдае цела, якое мае натуральную форму мнагагранніка. Крышталі кварцу. Крышталі солі.

[Грэч. krystallos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў мяккіх частках цела паміж касцямі. Міжкосныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)