ма́рыва, ‑а, н.

Трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі ў гарачае надвор’е; смуга. Сонца падымалася ўсё вышэй і вышэй, і цяпер далёка на даляглядзе трымцела-пералівалася ледзь прыкметнае марыва. Даніленка. Сонца горача прыпякала. Зняможаная зямля трапятала ў блакітным марыве. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

outer [ˈaʊtə] adj.

1. во́нкавы, зне́шні;

the outer layer of the skin зне́шні/паве́рхневы слой ску́ры, эпідэ́рміс

2. адда́лены (ад цэнтра);

the outer rooms кра́йнія пако́і;

the outer suburbs of the city далёкія прадме́сці го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

астра́кум

(ад гр. ostrakon = чарапок)

сярэдні слой ракавіны малюскаў, які складаецца з крышталікаў вапны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

барбатава́ць

(ад фр. barbotage = перамешванне)

прапускаць газ або пару праз слой вадкасці пад ціскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіме́ній

(ад гр. hymen = плеўка, скурка)

слой спараносных клетак у пладовых целах многіх грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпастра́кум

(ад гіпа- + гр. ostrakon = чарапок)

ніжні слой ракавіны малюскаў, які складаецца з перламутру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзірва́н

(літ. dirvónas)

верхні слой глебы, густа зарослы травой; пласт, выразаны з гэтага слоя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перыхо́ндр

(ад перы- + гр. chondros = храсток)

анат. знешні злучальнатканы слой храстка (акрамя сустаўнага); надхрасточніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фрыцю́р

(фр. friture)

глыбокі слой алею або жывёльнага тлушчу, у якім смажаць кулінарныя вырабы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эндака́рд, эндака́рдый

(ад энда- + гр. kardia = сэрца)

слой эпітэлію, які высцілае ўнутры поласць сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)