хадункі́, ‑оў; адз. хадунок, ‑нка, м.

Прыстасаванне са злучаных між сабой слупкоў (звычайна на колцах) для дзіцяці, якое вучыцца хадзіць. Той дзень Міхалінка хадзіла ў адмысловых хадунках на маленькіх калёс[ік]ах. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kontent

м. уст. задаволены;

był zawsze kontent z siebie — ён заўсёды быў задаволены сабой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiązać się

незак.

1. звязваць сябе;

2. звязвацца;

3. быць звязаным; цягнуць за сабой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

буксі́раваць

(рус. буксировать, ад гал. boegseeren)

цягнуць за сабой на тросе судна, плыт, аўтамашыну і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карэля́т

(ад лац. con- = разам + relatus = аднесены)

адзін з суадносных, узаемна звязаных паміж сабой членаў карэляцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пластызо́лі

(ад гр. plastos = вылеплены + золі)

пастападобныя матэрыялы, якія ўяўляюць сабой сумесь парашковага полівінілхларыду з пластыфікатарам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіндэсмо́з

(гр. syndesmos = звязка)

анат. маларухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартоз) пры дапамозе злучальнай тканкі (звязак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́іцца (прасіць парады) um Rat bítten* [fragen] (з кім-н. bei D; sich (D) Rat hólen; sich beráten*;

ра́іцца памі́ж сабой sich untereinánder beráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Пы́пці ’кіпці, вялікія кіпцюры’ (Бяльк.), пыпты ’пальцы на руках’ (Растарг.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад пыпець ’нарост; ціпун’ (гл.), збліжанае з кіпець ’пазногаць, кіпцюр’ (гл.), параўн. і кіпіць ’ціпун’ (гл.). Звяртае на сябе ўвагу паралелізм слоў балг. пішам ’дакранацца пальцам’ і піша, пітка ’ціпун’, паводле БЕР, 5, 245, не звязаных паміж сабой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абгарну́цца, ‑гарнуся, ‑горнешся, ‑горнецца; зак.

1. Акрыць, ахінуць сябе чым‑н. Абгарнуцца плашчом.

2. Пакрыць, ахінуць сабой што‑н. Канец шаліка абгарнуўся па назе і абвіс дзесьці ззаду ажно да пят. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)