разу́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разуць.

2. у знач. прым. Без абутку, босы. Разутая нага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад страсціць.

2. у знач. прым. Звіты, скручаны разам. Строшчаныя ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́снуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сціснуць.

2. у знач. прым. Згушчаны пад ціскам. Сціснутае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад таміць.

2. у знач. прым. Спец. Атрыманы тамленнем. Томленая сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэстава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трэставаць.

2. у знач. прым. Аб’яднаны ў трэст. Трэставаная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узлама́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узламаць.

2. у знач. прым. Які ўзламаўся, трэснуты. Узламаны лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упара́дкаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад упарадкаваць.

2. у знач. прым. Прыведзены ў парадак. Упарадкаваны пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспартава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад экспартаваць.

2. у знач. прым. Вывезены за мяжу. Экспартаваны лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмансіпі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад эмансіпіраваць.

2. у знач. прым. Які атрымаў эмансіпацыю. Эмансіпіраваная жанчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набу́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад набухнуць.

2. у знач. прым. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці. Набухлыя пупышкі. Набухлае насенне.

3. у знач. прым. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці. На стук з сянец .. [Валька], не пытаючыся, адкінула кручок і штурханула плячом набухлыя дзверы. Б. Стральцоў.

4. у знач. прым. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака. Моцныя, чырвоныя, з набухлымі венамі рукі... [Карчава], сплёўшыся пальцамі, важна ляжалі на стале перад ім. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)