разу́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разуць.
2. у знач. прым. Без абутку, босы. Разутая нага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)