нядобразычлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не зычыць дабра каму‑н., непрыязна настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н. Нядобразычлівыя людзі. // Які выражае непрыязнасць да каго‑, чаго‑н. Нядобразычлівы позірк. □ Пытанні [Акінчыца], як здалося Максіму, былі нядобразычлівыя, а часам нават правакацыйныя, быццам.. юрыст наўмысна стараўся збіць яго з панталыку, пазбавіць логікі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

penetrating

[ˈpenətreɪtɪŋ]

adj.

1) во́стры; прані́зьлівы (по́зірк, хо́лад)

2) прані́клівы

а) пі́льны (пра во́чы, по́гляд)

б) які́ глыбо́ка і пра́вільна разуме́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

superficial [ˌs(j)u:pəˈfɪʃl]adj.

1. неглыбо́кі;

a superficial wound неглыбо́кая ра́на

2. павярхо́ўны, несур’ёзны;

superficial knowledge не глыбо́кія ве́ды;

a superficial glance бе́глы по́зірк

3. зне́шні;

a superficial similarity уя́ўнае падабе́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

covert [ˈkʌvət]adj. fml скры́ты, завуалява́ны, та́йны, тае́мны, патае́мны;

a covert dislike скры́тая непрыя́знасць;

a covert glance по́зірк упо́тай;

covert reasons скры́тыя прычы́ны;

a covert sneer/threat скры́тая насме́шка/пагро́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пронзи́тельный

1. прані́злівы, прарэ́злівы;

пронзи́тельный крик прані́злівы (прарэ́злівы) крык;

2. (о ветре, холоде и т. п.) прані́злівы;

3. (о глазах, взгляде) прані́злівы;

пронзи́тельный взор прані́злівы по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отсу́тствующий

1. прич. які́ (што) адсу́тнічае, яко́га няма́;

2. прил. адсу́тны;

отсу́тствующий взгляд адсу́тны по́зірк;

3. сущ. адсу́тны, -нага м.;

установи́ть число́ отсу́тствующих устанаві́ць ко́лькасць адсу́тных.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

упя́ць, упну, упнеш, упне; упнём, упняце; пр. упяў, упяла; заг. упні; зак., што.

Разм. Уставіць вочы, позірк у каго‑, што‑н. Лясніцкі ўпяў гарачы погляд у паненку, з ліхаманкавым хваляваннем сачыў за кожным яе рухам. Зарэцкі. — Сядзіць неяк.. [сабака] пад сасной. Упяў вочы ўгору ў адну кропку і не варухнецца. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерухо́ма прысл, нерухо́мы

1. únbeweglich; rég(ungs)los; starr (здранцвелы, анямелы);

нерухо́ма по́зірк ein stárrer Blick; тэх (órts)fest, stationär;

2. (маёмасць) Immobíli¦en pl, Líegenschaften pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

затрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Перашкодзіць руху каго‑, чаго‑н., прымусіць застацца дзе‑н. Затрымаць машыну. Затрымаць снег на палях. □ Лабановіч накіраваўся да дзвярэй, каб падацца на вуліцу, але Саханюк затрымаў яго. Колас. Іван Рыгоравіч затрымаў клас пасля ўрокаў. Якімовіч. // Спыніць, сканцэнтраваць на кім‑, чым‑н. (погляд, позірк). Алена бездапаможна аглянулася вакол і затрымала позірк на Таццяне. Шамякін. // перан. Адтэрмінаваць што‑н., перашкодзіць чаму‑н. Дажджы затрымалі сяўбу. Затрымаць пуск электрастанцыі. // перан. Спыніць ход, рост, развіццё чаго‑н., перашкодзіць чаму‑н. Халады затрымалі рост раслін. // Запаволіць або спыніць на пэўны час. Затрымаць дыханне.

2. Не аддаць, не выдаць у тэрмін. Затрымаць зарплату.

3. Узяць пад варту; арыштаваць. Затрымаць злачынца. Затрымаць парушальніка граніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rapt [ræpt] adj.

1. захо́плены, зачарава́ны;

a rapt look захо́плены по́зірк

2. паглы́блены; захо́плены (чым-н.);

rapt in a book паглы́блены ў чыта́нне;

rapt in some task захо́плены яко́й-н. спра́вай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)