кі́нуць, -ну, -неш, -не; кінь; -нуты; зак.
1. каго-што і чым. Штуршком рукі (рук) прымусіць што-н. ляцець (упасці).
К. камень.
К. снежкай у каго-н.
2. што. Тое, што і выкінуць (у 1 знач.).
3. перан., каго-што. Хутка перамясціць, накіраваць, паслаць куды-н.
К. атрад на выкананне задання.
4. Зірнуць, хутка паглядзець (у спалучэнні са словамі «погляд», «позірк»).
К. позірк на каго-, што-н.
5. Сказаць, выказаць што-н. рэзка, нечакана; звярнуцца да каго-н.
К. кпіну.
К. заўвагу.
6. каго-што і інф. Пайсці ад каго-, чаго-н.; пакінуць.
Кажуць, ён кінуў жонку.
7. Перастаць рабіць што-н., займацца чым-н.
К. курыць.
К. вучобу.
8. што. Працягнуць ніткі праз бёрда (спец.).
К. у бёрда.
9. безас., каго-што ў што. Ахапіць, працяць чым-н.
К. у гарачку.
К. у сон.
10. заг. кінь(це), таксама з інф. Ужыв. ў знач. спыні(це), не трэба, хопіць (разм.).
Кіньце спрачацца!
|| незак. кі́даць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. кіда́нне, -я, н.