вані́ты, ‑аў; адз. няма.

Разм. Тое, што вывяргаецца са страўніка пры ванітаванні, рвоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́слі, ‑ляў; адз. няма.

Мнагаструнны шчыпковы музычны інструмент славянскіх народаў. Іграць на гуслях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дво́ечнік, ‑а, м.

Разм. Вучань, які пастаянна атрымлівае двойкі. У класе няма двоечнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рыкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дурыцца; свавольства. Хопіць дурыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́згляды, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. разглядаць — разгледзець (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Недапітыя рэшткі чаго‑н.

•••

Спіткі-з’едкі — рэшткі яды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́санкі, ‑нак; адз. няма.

Мяккія і тонкія валёнкі з часанай воўны. Дзіцячыя чэсанкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́лепы, ‑аў; адз. няма.

Жабры. Шчэлепамі разбітымі пакутліва кратае камбала бездапаможна пляскатая. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экскрэ́ты, ‑аў; адз. няма.

У фізіялогіі — непатрэбныя або шкодныя рэчывы, якія выдзяляюцца арганізмам.

[Лац. excretum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kläger

m -s, - юрыд. ска́ржнік, ісце́ц, пацярпе́лы

als ~ áuftreten* — выступа́ць у я́касці пацярпе́лага [ісца́]

◊ wo kein ~ ist, da ist auch kein Ríchter — на няма́ i су́ду няма́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)