Verbum

абы́¹, злуч.

1. Далучае ўмоўныя і мэтавыя даданыя сказы; ужыв. пераважна з часц. «толькі». Усё будзе добра, абы толькі на зямлі быў мір. Ты хочаш прымірыць усіх, абы ціха было.

2. Ужыв. з даданымі сказамі часу; адпавядае злуч. «толькі», «як толькі» (разм.). Абы вольная хвіліна, то яе ўжо ў хаце няма.