Таўшчы́р ’вельмі тоўстае нешта’ (Скарбы), тэ́ўшчар ’тоўсты’ (Сцяц. Сл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад тоўшч (гл.), магчыма, пад уплывам таўшчэрны, гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыблізна, прыкладна, нешта, недзе, так, больш-менш, на вока, з, са

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бу́йвал, ‑а, м.

Буйная жвачная жывёліна атрада парнакапытных (свойская і дзікая) з грузным тулавам і кароткай шыяй. Коркія загнаў буйвала ў загарадку і ўзяўся там нешта майстраваць. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бало́тца, ‑а, н.

Невялічкае балота. Балотца наша — нешта сярэдняе паміж балотам і сажалкай: вясною яно ператвараецца ў сапраўдную сажалку, а ў летнюю спёку — у сапраўднае камарынае балота. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляха́, ‑і, ДМ лясе; мн. лехі, лёх; ж.

Абл. Невялікая градка. Ля кустоў агрэсту, у кутку саду, за студняй, поркалася гаспадыня, відаць, нешта саджала на лехах. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

песімі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто схільны да песімізму; проціл. аптыміст. — Нешта, брат, ты песімістам робішся. Народ радуецца, а ты... Спалохаўся? Не бойся, твае пазіцыі моцныя! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спляска́ць, спляшчу, сплешчаш, сплешча; зак., што.

Сціснуўшы, прыціснуўшы, зрабіць пляскатым; сплюшчыць. Міхал якраз нешта гаварыў гэтаму хлопчыку, які трымаў у руцэ молат і наважваўся спляскаць вялікі цвік. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bestseller

[,bestˈselər]

1) бэстсэ́лер -у m. (не́шта ве́льмі хо́дкае, асаблі́ва кні́га)

2) а́ўтар тако́е кні́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

have smth up one’s sleeve

а) мець, трыма́ць у запа́се

б) мець не́шта заду́манае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nonessential

[,nɑ:nɪˈsenʃəl]

1.

adj.

неісто́тны

2.

n.

неісто́тная асо́ба або́ рэч; не́хта або́ не́шта неісто́тнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)