przysądzić
зак.
przysądzić majątność — прысудзіць маёмасць ;
przysądzić dziecko — прысудзіць дзіця ў шлюбаразводным працэсе
гл.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зама́ хвацца , замахну́ цца
1. (zum Schlá g) á usholen (чым -н. D
2. перан. разм. паквапіцца ):
зама́ хвацца на чужу́ ю маёмасць ú chen sich (D é mdes É igentum á nzueignen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
інвента́ р
(п.-лац.
1) сукупнасць рэчаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі (напр. школьны і., спартыўны і.);
2) дакладны спіс гэтай маёмасці, вопіс, рэестр (напр. скласці і.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
укры́ ць , -ы́ ю, -ы́ еш, -ы́ е; -ы́ ты; зак. , каго-што.
1. Закрыць з усіх бакоў.
У. машыну брызентам.
2. Запоўніць, засеяць чым-н. па паверхні, распаўсюдзіцца па ёй.
Цвіль укрыла сцены.
Чырвань укрыла шчокі.
3. Схаваць, засцерагчы ад каго-, чаго-н.
Ноч укрыла партызан ад ворага.
У. злачынца.
У. маёмасць ад аблажэння падаткам (перан. : утаіць).
|| незак. укрыва́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
|| звар. укры́ цца , -ы́ юся, -ы́ ешся, -ы́ ецца; незак. укрыва́ цца , -а́ юся, -а́ ешся, -а́ ецца.
|| наз. укрыццё , -я́ , н. знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рухо́ мы
1. bewé glich, fá hrbar; Bewé gungs-;
рухо́ мы саста́ ў чыг. ó llendes Materiá l;
рухо́ мыя гу́ льні пед. é gungsspiele pl
2. юрыд. í l, bewé glich;
рухо́ мая маёмасць í les Vermögen, bewé gliche Há be
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сеньяра́ т
(с.-лац. senioratus, ад лац. senior = старэйшы)
1) форма спадчыннасці, паводле якой трон або маёмасць пераходзіць самаму старшаму члену роду;
2) улада сеньёра ў сярэдневяковай Зах. Еўропе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тарха́ н
(цюрк. tarchan)
1) феадал у цюркскіх народаў у сярэднія вякі;
2) зямля і маёмасць феадалаў Закаўказзя, Сярэд. Азіі, Казахскага, Астраханскага, Крымскага ханстваў, якая вызвалялася ад дзяржаўных падаткаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Бага́ ты , рус. бога́ тый , укр. бага́ тий , бога́ тий , польск. bogaty , чэш. bohatý , ст.-слав. богатъ балг. бога́ т , серб.-харв. бо̀гат і г. д. Прасл. bogatъ , суфікс, утварэнне ад *bogъ ’бог; доля, маёмасць , багацце’ (гл. бог ). Бернекер , 67; Траўтман , 23; Брукнер , 33–34; Фасмер , 1, 98–99; Махэк₂ , 59; Слаўскі , 1, 38. Сюды ж прысл. бага́ та ’шмат, многа’, рус. бога́ то , укр. бага́ то .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мана́ ткі ’невялікая маёмасць , рэчы, пажыткі, хатні скарб’ (іран. ), ’убранне’ (ТСБМ , Янк. БП , Сцяшк. , Яруш. , Шат. , Касп. , Бяльк. , Растарг. , ТС ; КЭС , лаг. ), манатье ’анучы, рызманы, лахманы’ (Нікан. ), манацье ’манаткі’ (ТС ), манацце ’лахманы’ (Ян. ); арго: маг. , слуц. , чарніг. , Падолле мана́ тка ’кашуля’ (Рам. 9), ст.-рус. манатья , монатия ’мантыя’, запазычаныя з с.-грэч. μαντύας < лац. mantum ’тс’ (Бандалетаў, Этимология –80, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
махля́ рства , ‑а, н.
Разм. Падман, ашуканства з мэтай набыць грошы, маёмасць . [Акцызнік:] — Думаеш, я махлярствам грошы набываю? Не такі. Грошы, нажытыя махлярствам, — на трыццаць год, а мазалём — на тысячу. Пташнікаў . Не было завозу свайго, са сваёй вёскі, дык везлі чужыя. Яны не ведалі таго махлярства, што рабілася ў млыне, і ім было ўсё роўна, хто ім будзе малоць. Ракітны .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)