піламатэрыя́лы, ‑аў; адз. піламатэрыял, ‑у, м.

Спец. Матэрыялы з дрэва, атрыманыя шляхам распілоўкі. Вырастаюць карпусы дрэваапрацоўчага камбіната, які забяспечыць усё будаўніцтва піламатэрыяламі і вырабамі з дрэва. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́гаўнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае дрэва класа сагавых, падобнае на пальму. / ‑у, у знач. зб. Пасадка сагаўніку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інжы́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. ‑у. Салодкі мясісты плод гэтага дрэва; фіга, смоква, вінная ягада. / у знач. зб. У гэты час старая служанка прынесла віно і драўляную талерку з сушаным інжырам і рознымі яшчэ прысмакамі. Самуйлёнак.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкруста́цыя, -і, ж.

1. гл. інкруставаць.

2. Упрыгажэнне ў выглядзе узораў, малюнкаў з перламутру, дрэва і іншых матэрыялаў, урэзаных у паверхню прадмета.

Шкатулка з інкрустацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кара́бкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Падымацца, чапляючыся нагамі і рукамі за што-н.; караскацца.

К. на ўзгорак.

К. на дрэва.

|| зак. ускара́бкацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дупля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікая кадушка, выдзеўбаная з дрэва, якая выкарыстоўваецца ў хатніх умовах як пасудзіна для мукі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лі́сцевы і лісцёвы, -ая, -ае.

1. гл. лісце.

2. Пра дрэвы з лістамі; проціл. хвойны.

Лісцевае дрэва.

3. Які складаецца з такіх дрэў.

Лісцевы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пі́хта, -ы, ДМ -хце, мн. -ы, піхт, ж.

Вечназялёнае хваёвае дрэва з мяккімі плоскімі шыпулькамі і з прама стаячымі шышкамі.

|| прым. пі́хтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ша́шаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Насякомае атрада жукоў, лічынкі якога псуюць скуры, футра, точаць дрэва і пад.

Ш. патачыў шафу.

|| прым. ша́шалевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчэ́па, -ы, мн. -ы, шчэп, ж.

1. Чаранок высокагатунковага дрэва, які ўстаўляецца ў расшчэпленую частку расліны для прышчэпкі.

2. Прышчэпленая расліна.

|| прым. шчэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)