Verbum

дзеравя́ка, -і, ДМ -вя́цы, мн. -і, -вя́к, ж. (разм.).

Кавалак дрэва.

На беразе ракі дагнівалі пачарнелыя дзеравякі.

ма́нга, нескл., н.

Трапічнае пладовае дрэва сямейства сумахавых, а таксама яго салодкі духмяны плод.

|| прым. ма́нгавы, -ая, -ае.

кро́хкі, -ая, -ае.

Які лёгка крышыцца, развальваецца на часткі; ломкі.

Крохкае пячэнне.

Крохкае дрэва.

|| наз. кро́хкасць, -і, ж.

аскаба́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (разм.).

Кавалак, абломак, асколак чаго-н.

А. дрэва.

|| прым. аскаба́лкавы, -ая, -ае.

бааба́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Гіганцкае трапічнае лісцевае дрэва з вельмі тоўстым ствалом.

|| прым. бааба́бавы, -ая, -ае.

рэ́знуцца, -нуся, -нешся, -нецца: -ніся; зак. (разм.).

Моцна стукнуцца аб што-н., у што-н.

Р. аб дрэва.

сабо́, нескл., адз. м. і н.

Чаравікі на драўлянай падэшве або выдзеўбаныя з дрэва.

Зручны с.

Модныя с.

сталя́рны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да апрацоўкі дрэва, да работы сталяра.

Сталярныя вырабы.

С. варштат.

С. клей.

флёрдара́нж, -у, м.

Прыналежнасць вясельнага ўбору нявесты — белыя кветкі, падобныя на кветкі памяранцавага дрэва.

|| прым. флёрдара́нжавы, -ая, -ае.

цяльпу́к, цельпука́, мн. цельпукі́, цельпуко́ў, м. (разм.).

1. Кароткі тоўсты кавалак дрэва; калодка.

2. Пра нязграбнага, непаваротлівага чалавека.